Lizardiren poetika pizkundearen ingurumariaren argitan - Euskara

OHARRAK
("MAITEA"'ren apurño)
¡Adiskide kuttun, lagun zorigabe,
azpildu gabeko biotzaren jabe,
onerako zabal, ederrak su-bera :
atorkit, Onuzki, gaur oroimenera!
¡AGUR!
Biotz-Begietan
Elkar-ordañaren ezti berdiñaka ordainaren
bein ta berriz uka maitasunak baitik,
t'ez eskein bizitzak beazuna baizik
(nola baita mikatz sagar bat elduka) ; ala
aldegifia aiz urrun, lagun biotz-bera,
adi-mugaz aruntz-erbeste itzalera .
¡Adiskide laztan, eun bider gaxoa :
gogapenak elkar bil-ari meeñoa
befiola zaik eten . . . Adi-jauregia!,
jabe dituk, geroz, gaua ta naasia .
Irudimena uan giarra, pria,
bañan, ega-baldar baitabil txoria
lurrera-bearka zauri doanean,
orren antzo zian ark oi, maizenean .
Odol eri batek ezetua iduri,
beltz-ikusbera uan, izukoi, urduri . . .
¡Gaberik gabëen-gaupean ba'ago ;
gaztetzaro-ogiaz maikide ninduken ogitik yakide
onen onginaia ezpaitek siñisten ; ezpaituk
ai, nik aal-ba'nezaik, nik aal (eztiago
loak-basoan illargia bafio)
ene oiu au sar biotz illeraño!
¡En oiu au sar ta biotza biztu,
ta itzal-jauregian giz-argia izetu!
Ezin aal-ba'ledi, Jaun errukiorra,
barkatu zaiozu zizukean zorra;
ta Argi-Aberrian ikus aal-nezake
lauso-eziñezko adiaren jabe;
ta aal-bezat, Jaun, otoi, besarka negarrez,
beste iñon ez ainbat negarra dan emez!
5 4 5