Lizardiren poetika pizkundearen ingurumariaren argitan - Euskara

Aren dardar emea . . .
Aren par gozoa!
Ustez, buru gañean gaiñean
gaua dut, argia,
amaika izar urdiñen
dirdirak yosia . . . diztirak
Ustez, ur orlegiak
nituen oiñean, oñean
izarrok ziralarik
islatzen urean . . .
Gezur ameskarria, amesgarria
lillurak sortua!
Goien urdiña nuan,
ostoak xeetua; xetua
beean, berriz, urrezko
yarioz argiak
belarrean oi-ditun
begibil zoliak.
Marmara dabil goien, goian
ezin daikezuna
ots ezti dan igerri,
ala isiltasuna . s
Bat-basez, eun txoriek
eztarriak eten,
ta, aberaski, zabala ta aberaski zabala -
bitxiz yantzi zuten . . .
Egun-eunez yantzia
berrikusi-nairik, naiez
itzul ditut begiak, bira
itzul . . . baña, alperrik! bira, baña . . . iñon ez!
Non da, non da sorgifia,
basoak maitea?
Ikus-arterañoan Begiaz dut, alperrik
utsik da bidea . . .
yo aren bidea.
Yoana zan . . . Yoana,
neri, biotzean,
kezka beldur-eztia
yosi ondorean . . .
Maitetasun-azia :
ene Udaberria ; udaberria
nexkatx-tankeraduna tankerakoa
ta urdiñez yantzia! . . .
OHARRAK
Bertsioak:
53 9