Lizardiren poetika pizkundearen ingurumariaren argitan - Euskara

Seme maitea, ez da ill Ama ;
Ume gaiztuen atsekabiak
Gaisotu dabe orrela ;
Orain guztiak negar dabe egin
Ezaguturik okerra
Iii dalakuan beti betiko,
Euskera Ama laztana .
Negar dabe egin Bizkayak eta
Araba ta Gipuzkoak
Negar dabe egin Naparrak eta
Euskeldun Franziakuak ;
Oraiñ arteko uts egitiak
Daukazuez parkatuak,
Baldin bazare aurrera izaren
Anatok alkar artuak ."
Auxe esanda putz egin eutsan
Ama gaixuari aotik,
Eta bertatik gazte bat legez
Oñen gañera zan zutik;
Eta dirautsa : "Ama, jatsi naz
Zeruetatik zugaitik,
Seme leyal au ill ziñala ta
Neukalako otsez lurretik 107 .
Lizardi ilobari bezala, Arrese-Beitiaren atsegabea ematzera datorren bisioak ama/amona euskara
ez dela hil iragartzen dio VIII . ahapaldian .
Gaiaren bilbaketan datu pertsonalak eta metaforikoak biltzen dira : 1919ko Amona poeman
aipatzen diren amonaren ipuinak, aintzinako garaien usaina zekarkioten ipuinen bila dabil olerkaria
Euskal Pizkundean, eta hark gordetako suaren aipamena egitean Maitearen apurñoen artekoa den
Amona poeman deskribaturiko nortasun urduriaren oihartzuna entzun daiteke . Bestalde, berriz,
Arrese-Beitiaren olerkiaren sinbolizazio bera erabiliz, minaren adierazpena askoz neurtuagoa da,
Arrese-Beitiaren erromantizismorik gabea . Lizardiren mezua baikorragoa da, bizkorragoa .
107 ARRESE-BEITIA, F .; Olerkiak, 1956,21-25 or.
572