Dicionario Etimologico Da Lingua Portuguesa, de Antenor Nascentes
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
'<br />
serpentina,<br />
l&i.<br />
.<br />
:<br />
.<br />
V.<br />
<strong>de</strong>u-se<br />
.<br />
.<br />
Morte — 344 - Mütomeíro<br />
sa, 297, Mario Barreto, De Gramática e <strong>de</strong><br />
<strong>Lingua</strong>gem, II, 154).<br />
MORTE — Do lat. morte; esp. muerte, it.<br />
morte, fr. imort.<br />
MORTE-COK — De morte e cor; nao sao<br />
cores <strong>de</strong>finitivas, <strong>de</strong>stinam-se a ser cobortas por<br />
*<br />
ou.tro,s<br />
MORTBIRA — Figueiredo <strong>de</strong>riva <strong>de</strong> Murieira,<br />
nome próprio, senáo <strong>de</strong> murta, e inclinase<br />
a escrever murteira.<br />
MORTEIRO — A. Coelho <strong>de</strong>riva do latim<br />
onortariu e Figueiredo do fr. mortier, aimofariz.<br />
De fato, é urna, boca <strong>de</strong> íogo muito curta relativamente<br />
ao calibre e parece um aimofariz.<br />
MORTICINIO — Do lat. moriicinu. A línsrua<br />
arcaica teve mortezinho.<br />
MORTÍFERO '<br />
Do lat. mortiferu.<br />
MORTIFICAR — Do lat. mortificare.<br />
MORTO — Do lat. "mortu por mortuii,<br />
cujo u semivogal se perdéu diante do u vogal<br />
-(M. Lübke, Gram. I, 452) ;<br />
esp. muerto, it.<br />
morio, fr. mort.<br />
MÓRULA — 1 (fase do óvulo): do lat.<br />
mórula, pequeña amora, dim. <strong>de</strong> morum.<br />
2 (pequeña <strong>de</strong>mora): do lat. mórula, dim.<br />
<strong>de</strong> mora.<br />
MORZELO — Do lat. mauricellu, dim. <strong>de</strong><br />
mauru, mouro; esp. morcillo. A. Coelho, que<br />
no Dicionário <strong>de</strong>rivou do esp., no Suplemento<br />
grafa mursello e <strong>de</strong>riva do lat. moriceliu, segundo<br />
Cornu {Port. Spr., §§ 5 e 224), cor <strong>de</strong><br />
amora, baio escuro. Accepimus <strong>de</strong> nobi-s equam<br />
maurzellam (Diplomata, pg. 119-A. 1005). O 11<br />
esp. correspon<strong>de</strong>ndo ao l port. invalida a opiniáo<br />
<strong>de</strong> A. Coelho.<br />
MOSAICO — 1 (subst.): do it. mosaico,<br />
que Petrocchi <strong>de</strong>riva do b. lat. mosaicu, do<br />
gr. niouseibn, próprio das musas. Eram pecas<br />
que formavam <strong>de</strong>senhos, obras <strong>de</strong> arte (Garre,<br />
antigos calcavam comumente assim<br />
559) . Os<br />
os edificios públicos <strong>de</strong>stinados as assembléias<br />
dos homens <strong>de</strong> letras e chamados musca. Ha<br />
urna forma dórica Mósa em vez cía ática Moúsa.<br />
Larousse, Brachet e Clédat atribuem a mesma<br />
origem ao fr. mosa'ique. A. Coelho tirou do<br />
latim.<br />
2 (adjetivo): do lat. mosaicu, <strong>de</strong> Moisés.<br />
ir.<br />
MOSCA — Do lat. musca j esp., it mosca,<br />
mouche.<br />
MOSCADA — Do b. ,<br />
muschata, almiscarada;<br />
esp. .moscada, it. nnoscada, fr. 'musca<strong>de</strong>.<br />
E' urna noz aromática.<br />
MOSCAR — De mosca e <strong>de</strong>sin. ar; quem<br />
se musca, <strong>de</strong>saparece sem ninguém ver, como<br />
unía mosca.<br />
MOSCARDO De mosco e suf. ardo.<br />
MOSCATEL — A. Coelho <strong>de</strong>riva <strong>de</strong> moscado,<br />
do lat. muscatu. Figueiredo compara com<br />
o esp. moscatel, que a Aca<strong>de</strong>mia Espanhola<br />
<strong>de</strong>riva do lat. muscu, almiscar. O it. tem muscalo<br />
e mosca<strong>de</strong>llo, <strong>de</strong> cujo cruzamento po<strong>de</strong><br />
provir o vocábulo. O nome foi dado por causa<br />
do perfume (Moreau, Rae. grec., 208)<br />
MOSCO — Do gr. móschos pelo lat. moscliu.<br />
MOSCOU — De Moscou, cida<strong>de</strong> da Rússia<br />
(Figueiredo), da qual talvez tivesse originariamente<br />
vindo éste tecido. G. -Viana grafa' mosco.<br />
MOSCOVIA — De nioscóvia (Moscou) ; é<br />
urna especie <strong>de</strong> couro da Rússia.<br />
MOSCOVITA — De MoScow (Moscou) e<br />
suf. :ia; é urna especie <strong>de</strong> mica, abundante na<br />
Rússia on<strong>de</strong> substituí os vidros das vidracas.<br />
MOSLEME — Do ár. muslim, o que se'entregou<br />
ao islame (part. pres. ativo IV). (Lo-<br />
.kotsch. <strong>Da</strong>lgado).<br />
MOSLEMITA — De mosleme e sufixo ita.<br />
MOSLIM - —- . V. Mosleme<br />
MOSQUEAR — De mosca e <strong>de</strong>sin. ar; é<br />
salpicar <strong>de</strong> pintas ou manchas pretas<br />
MOSQUETA — Do esp. mosqueta (A. Coelho)<br />
;<br />
c urna rosa branca, <strong>de</strong> cheiro almiscarado<br />
(Rosa semper virens ou Rosa moschata) . M.<br />
Lübke, RE W, 5775, dá mosquita<br />
MOSQUETE — Do it. moschetto (M. Lübke,<br />
REW, 5766). O nomo francés mousquet se<br />
<strong>de</strong>riva do nome <strong>de</strong> urna especie <strong>de</strong> gaviáo chamado<br />
mouchet, émouchet, que por s'ua vez tira<br />
o seu <strong>de</strong> mouche, mosca. Os antigos <strong>de</strong>ram<br />
militas vez-es ás-suas armas nomes <strong>de</strong> animáis<br />
ariete, coiubrina,<br />
,<br />
•/aleónete, etc.<br />
ÍClédat, Stappers, Petrocchi) . A. Coelho tira<br />
do b. lat. murcheta (sic), do lat. musca, e Figueiredo<br />
compara com o esp. mosquete. V.<br />
Whitney, Vida da <strong>Lingua</strong>gem, 84, Max Müller,<br />
Ciencia da <strong>Lingua</strong>gem, Ijl, 291. Lokotsch <strong>de</strong>riva<br />
o it. e o fr. do persa muslitd, punho, segundo<br />
De Goeje, apud Wie<strong>de</strong>mann, Beitrage<br />
zur Geschichte <strong>de</strong>r Naturtoissenschaft, pg.- 38.<br />
MOSQUITO — Dim. <strong>de</strong> mosca.<br />
MOSSA — Do lat. morsa, mordida, <strong>de</strong>ntada<br />
(A. Coelho, Nunes, Gram. JJist., 328);<br />
esp. mueso (bocado). M. Lübke, REW, 5889,<br />
dá morsa.<br />
IvI'OSSEGAR — Do lat. morsicare; gal.<br />
moscar, it. morsicare (M. Lübke, REW, 5690,<br />
Nunes, Gram. ilist., 12S) . M. Lübke entra em<br />
dúvida em consi<strong>de</strong>rar "moscar forma sincopada<br />
<strong>de</strong> mossegar. V. Morsegar<br />
MOSTACHA — Figueiredo compara com<br />
mostacho; é urna cera que serve <strong>de</strong> cosmético<br />
para o bigo<strong>de</strong><br />
MOSTACHO — Do esp. mostacho (Figueiredo).<br />
V. G. Viana, Apost, I, 148<br />
MOSTAJO — Do esp. mostajo (Figueiredo).<br />
MOSTÁRABE — V. Mocarabe.<br />
MOSTARDA — De mosto e suf. ardo