Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

102 ISIS ONTSLUIERD
van Simon de Magiër in het openbaar heeft neergeworpen [te manifeste
stravit in Simone mago]. 1
Na zo’n stortvloed van beledigingen zou geen duivel die ook maar het
geringste gevoel van eigenwaarde heeft, in zulk gezelschap willen blijven,
tenzij hij toevallig een Italiaanse vrijzinnige, of koning Victor Emmanuel
zelf was, die beiden, dankzij Pius IX, tegen vervloekingen bestand zijn
geworden.
Het lijkt nogal extreem om Rome al haar symbolen tegelijk te ont -
nemen, maar aan de beroofde hiërofanten moet recht worden gedaan. Lang
vóór het teken van het kruis als een christelijk symbool werd aangenomen,
werd het onder neofieten en adepten gebruikt als een geheim herkenningsteken.
Lévi zegt:
Het door de christenen aangenomen teken van het kruis behoort niet
uitsluitend aan hen toe. Het is kabbalistisch, en stelt de tegenstellingen
en het vierledige evenwicht van de elementen voor. Uit het occulte vers
van de pater, waarop we in een ander boek de aandacht hebben gevestigd,
zien we dat er oorspronkelijk twee manieren waren om het te
maken, of ten minste twee heel verschillende formules om de betekenis
ervan tot uitdrukking te brengen – één was voorbehouden aan priesters
en ingewijden, het andere werd aan neofieten en leken gegeven. Zo zei
de ingewijde bijvoorbeeld, zijn hand naar zijn voorhoofd brengend: Aan
u; dan voegde hij eraan toe, behoren, en ging dan voort, zijn hand naar
de borst brengend – het koninkrijk, dan, naar de linkerschouder –
gerechtigheid; naar de rechterschouder – en barmhartigheid. Dan bracht
hij de handen samen, en voegde eraan toe, door alle voortbrengende
cyclussen: ‘Tibi sunt Malkhuth, et Geburah et Chesed per Aeonas’ – een
kruisteken, absoluut en schitterend kabbalistisch, dat door de ontheiligingen
van het gnosticisme in de strijdende, officiële kerk geheel ver -
loren is gegaan. 2
(88)
Hoe fantastierijk is daarom de bewering van pater Ventura dat
Augustinus, zolang hij manicheeër en filosoof was, onbekend was met, en
onwillig om te buigen voor de verhevenheid van de ‘grootse christelijke
openbaring’, niets wist en niets begreep van God, mens of heelal; ‘hij bleef
arm, klein, onbekend, onvruchtbaar, en schreef en deed niets dat werkelijk
groots of nuttig was’. Maar nauwelijks was hij christen geworden ‘of zijn
rede en intellect, verlicht door het licht van het geloof, verhieven hem tot
de grootste hoogten van filosofie en theologie’. En zijn andere bewering
1
Rituale Romanum, blz. 429-33; zie La magie au XIXme siècle, blz. 142-3.
2
Dogme et rituel de la haute magie, deel 2, hfst. 4.