Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

160 ISIS ONTSLUIERD
(137)
van Johannes lieten merken aan Jezus’ discipelen, en uit de soort rivaliteit
waarvan ze vanaf het begin blijk gaven, zien hoe weinig invloed Johannes’
belofte van de ‘Heilige Geest’ en het verschijnen van de ‘Geest’ zelf op
zijn discipelen hadden gehad. Ja, Johannes is er zo weinig zeker van dat
Jezus de verwachte Messias is, dat we, na de beroemde doopscène bij de
Jordaan en de mondelinge verzekering van de Heilige Geest zelf: ‘Dit is
mijn geliefde Zoon’ (Mattheus 3:17), de ‘voorloper’ in Mattheus 11:3 twee
van zijn leerlingen uit zijn gevangenis zien zenden om Jezus te vragen:
‘Bent u degene die komen zou, of moeten we uitzien naar een ander?’!
Alleen al deze overduidelijke tegenstrijdigheid had mensen die goed
nadenken langgeleden ervan moeten overtuigen dat de veronderstelde goddelijke
inspiratie van het Nieuwe Testament ongegrond is. Maar we kunnen
nog een andere vraag stellen: Wanneer de doop het teken van een
nieuw leven en een door Jezus ingevoerd gebruik is, waarom dopen de
christenen nu dan niet zoals Jezus dat zou hebben gedaan, ‘met de Heilige
Geest en met vuur’, in plaats van de gewoonte van de nazarenen te volgen?
Welk ander motief kon Irenaeus bij het maken van deze duidelijke inlassing
hebben gehad dan om de mensen te laten geloven dat Jezus de benaming
nazarener alleen droeg omdat zijn vader in Nazareth woonde, en niet
omdat hij tot de sekte van nazaria, de genezers, behoorde?
Deze truc van Irenaeus was hoogst ongelukkig, want sinds onheuglijke
tijden waren de profeten uit de oudheid tekeergegaan tegen de doop met
vuur zoals die door hun buren werd verricht, en die de ‘profetische geest’,
of de Heilige Geest, verleende. Maar de situatie was hopeloos; volgens
Epiphanius werden de christenen algemeen nazoreeërs en Iessenen
genoemd, en Christus werd eenvoudig beschouwd als een joodse profeet
en genezer; hij noemde zichzelf zo, en was als zodanig door zijn eigen discipelen
aangenomen, en werd door zijn volgelingen zo gezien. Omdat dit
de feiten waren, was er geen plaats voor hetzij een nieuwe hiërarchie of
een nieuwe godheid; en omdat Irenaeus de taak op zich had genomen om
beide uit te vinden, moest hij het beschikbare materiaal samenbrengen, en
de hiaten met zijn eigen vruchtbare bedenksels opvullen.
Wanneer we ons ervan willen overtuigen dat Jezus een echte nazarener
was, zij het met denkbeelden van een nieuwe hervorming – moeten we de
bewijzen niet in de vertaalde evangeliën zoeken, maar in de oorspron -
kelijke versies, voor zover die beschikbaar zijn. Tischendorf heeft in zijn
vertaling uit het Grieks van Lucas 4:34 staan ‘Iesou Nazarene’, en in het
Syrisch staat ‘Iasua, jij nazaria’. Indien we dus rekening houden met alles
wat raadselachtig en onbegrijpelijk is in de vier evangeliën, herzien en verbeterd
zoals ze nu zijn, zullen we gemakkelijk inzien dat het echte, oor-