Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

JEZUÏTISME EN VRIJMETSELARIJ 459
doeleinden. Van de Franse naam ‘maçon’, die afgeleid is van ‘mas’, een
oud Normandisch zelfstandig naamwoord dat ‘een huis’ be tekent, komt
het Engelse ‘mason’, een huizenbouwer. Zoals de genoemde Londense
gilden af en toe het lidmaatschap van de ‘livreigilden’ aan buitenstaanders
aanbieden, evenzo zien we de ambachtsgilden van de vrijmetselaars
hetzelfde doen. Zo werd de stichter van het Ashmolean Museum
op 16 oktober 1646 toegelaten tot de vrijmetselaars in Warrington in
Lancashire, in Engeland. De intrede van figuren zoals Elias Ashmole in
de operatieve broederschap baande de weg voor de grote ‘maçonnieke
revolutie van 1717’ toen de SPECULATIEVE vrijmetselarij ontstond. De
constituties van 1723 en 1738 van de maçonnieke bedrieger Anderson
werden opgesteld voor de pas opgerichte eerste grootloge van ‘vrije en
aangenomen vrijmetselaars’ van Engeland, en alle andere in de hele
wereld stammen tot op de huidige dag af van deze organisatie.
Deze door Anderson geschreven namaakconstituties werden rond
die tijd opgesteld; en om zijn armzalige waardeloze zogenaamde
‘geschiedenis’ de Orde aan te smeren, had hij de brutaliteit te beweren
dat bijna alle documenten over de vrijmetselarij in Engeland door de
hervormers van 1717 waren vernietigd. Gelukkig hebben Rebold,
Hughan en anderen in het British Museum, de Bodleian Library en
andere openbare instellingen voldoende bewijsmateriaal in de vorm van
oude opdrachten van operatieve vrijmetselaars gevonden om de
onwaarheid van zijn bewering te bewijzen.
Dezelfde schrijvers hebben volgens mij afdoende de onhoudbaarheid
bewezen van twee andere documenten die aan de vrijmetselaars
werden opgedrongen, namelijk het onechte charter van Keulen van
1535, en de vervalste vragen, die zouden zijn geschreven door de oudheidkundige
Leylande op basis van een manuscript van koning
Hendrik VI van Engeland. In laatstgenoemd document wordt over
Pytha goras gezegd dat hij ‘een grootloge zou hebben gesticht in
Crotona, en velen tot vrijmetselaars zou hebben gemaakt, van wie
enkelen naar Frankrijk trokken, en daar veel leden maakten, vanwaar
de kunst na verloop van tijd naar Engeland kwam’. Sir Christopher
Wren, architect van Sint-Paul’s Cathedral in Londen, die vaak de
‘grootmeester van de vrijmetselaars’ wordt genoemd, was eenvoudig
meester of voorzitter van de Londense Vereniging van Operatieve
Vrijmetselaars. Indien zo’n aaneenschakeling van fabels kon worden
verweven in de geschiedenis van de grootloges, die nu het toezicht hebben
over de eerste drie symbolische graden, kan men zich moeilijk
erover verwonderen dat datzelfde lot te beurt zou vallen aan bijna alle
hoge maçonnieke graden die terecht ‘een onsamenhangende mengelmoes
van tegenstrijdige beginselen’ zijn genoemd.
Het is ook vreemd om te constateren dat de meeste organisaties die
(390)