Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

582 ISIS ONTSLUIERD
augoeides, feroher, agra, geest van hemzelf, is het die de zegevierende Job
zal zien zonder zijn vlees, d.w.z. wanneer hij uit zijn lichamelijke gevangenis
is ontsnapt, en die de vertalers ‘God’ noemen.
Niet alleen is er in het gedicht van Job niet de geringste toespeling op
Christus, maar er is nu duidelijk aangetoond dat al die lezingen van verschillende
vertalers die overeenstemmen met de Engelse King James vertaling,
geschreven zijn op gezag van Hiëronymus, die zich in zijn Vulgaat
vreemde vrijheden heeft veroorloofd. Hij was de eerste die in de tekst het
volgende door hemzelf gemaakte vers inlaste
Ik weet dat mijn verlosser leeft,
En ik op de laatste dag zal opstijgen van de aarde,
En weer zal worden bekleed met mijn huid,
En in mijn vlees mijn God zal zien. 1
Dit alles kan voor hemzelf een goede reden zijn geweest om erin te
geloven, omdat hij het wist, maar aan anderen die het niet wisten en die
bovendien een heel ander denkbeeld in de tekst lazen, bewijst het alleen
dat Hiëronymus had besloten door nog een inlassing aan het dogma van
een opstanding ‘op de laatste dag’ en in dezelfde huid en beenderen die we
op aarde hadden gebruikt, kracht bij te zetten. Deze ‘vernieuwing’ is werkelijk
een aangenaam vooruitzicht. Waarom niet ook het linnengoed waarin
het lichaam toevallig is gestorven?
En hoe kon de schrijver van het boek Job iets van het Nieuwe Testa -
ment weten, wanneer hij blijkbaar zelfs met het Oude volkomen onbekend
was? Het boek bevat geen enkele toespeling op één van de aartsvaders, en
het is zo duidelijk het werk van een ingewijde dat een van de drie dochters
van Job zelfs met een beslist ‘heidense’ mythologische naam wordt aan -
geduid. De naam Kerenhappuch 2 wordt door de vele vertalers op verschillende
manieren weergegeven. De Vulgaat heeft ‘hoorn van antimoon’, en
de Septuagint heeft de ‘hoorn van Amalthea’, Jupiters voedster, en een
van de sterrenbeelden, het symbool van de ‘hoorn van overvloed’. Dat
deze heldin uit de heidense fabels in de Septuagint voorkomt, bewijst de
on bekendheid van de overschrijvers met de betekenis ervan en ook met de
esoterische oorsprong van het boek Job.
In plaats van de lijdende Job te troosten, willen zijn drie vrienden hem
laten geloven dat zijn tegenslag moet zijn gekomen als straf voor grote
zonden die hij heeft begaan. Job wijst al hun beschuldigingen af, en zweert
dat hij, zolang hij nog kan ademen, zijn zaak zal verdedigen. Hij richt zijn
1
Job 19:25-7.
2
Job 42:14.