Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

114 ISIS ONTSLUIERD
Hoe komt het dat de talismans van Apollonius [de televsmata]
macht hebben over bepaalde delen van de schepping, want, zoals we
zien, wenden ze de woede van de golven, de kracht van de winden en
de aanvallen van wilde beesten af; en terwijl de wonderen van onze
Heer alleen in overleveringen worden bewaard, zijn die van Apollonius
zeer talrijk, en manifesteren ze zich werkelijk nu nog in feiten, zodat
iedere waarnemer op een dwaalspoor wordt geleid? 1
(98)
Deze verbijsterde martelaar lost het vraagstuk op door de werkzaamheid
en kracht van de door Apollonius gebruikte tovermiddelen volkomen
terecht toe te schrijven aan zijn grondige kennis van de sympathieën en
antipathieën (of onverenigbaarheden) in de natuur.
Omdat de kerkvaders niet in staat waren de duidelijke superioriteit van
de vermogens van hun vijanden te ontkennen, namen ze hun toevlucht tot
de oude maar altijd succesvolle methode van de laster. Ze vereerden de
theürgen met dezelfde insinuerende lasterpraatjes waartoe de farizeeën
tegen Jezus hun toevlucht hadden genomen. ‘U heeft een demon’, hadden
de ouderlingen van de joodse Synagoge tegen hem gezegd. ‘U heeft de
duivel’, herhaalden de sluwe kerkvaders met evenveel waarheid, wanneer
ze zich tot de heidense wonderdoener richtten; en de overal verkondigde
beschuldiging, die later tot een geloofsartikel werd gemaakt, behaalde de
overwinning.
Maar de huidige erfgenamen van deze kerkelijke vervalsers, die magie,
spiritisme en zelfs magnetisme ervan beschuldigen dat ze door een demon
worden teweeggebracht, zijn de klassieken vergeten, of hebben deze misschien
nooit gelezen. Geen van onze geloofsfanatici heeft ooit met meer
minachting neergezien op de misbruiken in de magie dan de werkelijke
ingewijde uit de oudheid. Geen moderne of zelfs middeleeuwse wet kon
strenger zijn dan die van de hiërofant. Niettemin beschikte hij over meer
onderscheidingsvermogen, menslievendheid en rechtvaardigheid dan de
christelijke geestelijkheid, want hoewel de priesters de ‘onbewuste’ tovenaar,
iemand die door een demon bezeten was, de toegang tot de heilige
plaatsen ontzegden, zorgden ze voor de ongelukkige ‘bezetene’, in plaats
van hem meedogenloos te verbranden. Ze hadden specifiek voor dat doel
in de buurt van de tempels ziekenhuizen, waar het vroegere ‘medium’,
indien het bezeten was, werd verzorgd en genezen. Maar tegen iemand die
door bewuste hekserij vermogens had verkregen die gevaarlijk waren voor
zijn medemensen, waren de priesters van de oudheid even streng als de
gerechtigheid zelf. Iedereen die zich zelfs maar per ongeluk had schuldig
1
Justinus de Martelaar, Quaestiones et responsiones at orthodoxos, 24.