Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

670 ISIS ONTSLUIERD
(571)
gen om de levenden die ze kwaad hebben gedaan om vergiffenis te vragen,
anderen om hen die ze liefhebben te beschermen en met hen in contact te
komen. De plaatselijke bewoners volgen trouw de traditionele rituelen van
hun voorvaderen, door tijdens deze zeven weken elke zaterdag hun lampen
of kaarsen brandende te houden. Bovendien drenken ze de graven op zeven
mei met druivenwijn, en branden er wierook van zonsondergang tot zonsopkomst.
Bij stadsbewoners beperkt de ceremonie zich tot deze eenvou -
dige gebruiken. Bij sommige boeren neemt het ritueel evenwel de omvang
aan van een theürgische bezwering. Op de avond van Hemelvaartsdag
steken de Bulgaarse vrouwen tal van kaarsen en lampen aan; de potten
worden op drievoeten geplaatst, en wierook vervult de atmosfeer tot kilometers
in de omtrek met een aangename geur, terwijl dikke, witte rookwolken
elk graf omgeven alsof een sluier het van de andere had gescheiden.
Tijdens de avond en tot even vóór middernacht krijgen kennissen en een
aantal bedelaars ter nagedachtenis aan de overledene te eten, worden ze op
wijn en raki (druivenbrandewijn) getrakteerd, en wordt er geld onder de
armen verdeeld, afhankelijk van de middelen van de overlevende familieleden.
Als het feest is afgelopen, gaan de gasten naar het graf toe, spreken
de overledene met zijn of haar naam aan, en bedanken voor de ontvangen
gaven. Als iedereen behalve de naaste familieleden weg is, blijft een
vrouw, gewoonlijk de oudste, alleen achter met de dode, en gaat – zoals
sommigen beweren – over tot de ceremonie van het aanroepen.
Na vurige gebeden, die worden opgezegd met het gezicht naar beneden
op de grafheuvel gericht, laat men meer of minder bloeddruppels uit de
buurt van de linkerborst op het graf druppelen. Dit geeft de onzichtbare
geest die rondzweeft de kracht om enkele ogenblikken lang een zichtbare
vorm aan te nemen, en de christen-theürg zijn instructies in te fluisteren –
als hij die heeft – of om eenvoudig ‘de rouwende te zegenen’ en dan weer
voor een jaar te verdwijnen. Dit geloof is zo diepgeworteld dat we een
Moldavische vrouw bij een familietwist haar zuster hebben horen ver -
zoeken elke beslissing tot Hemelvaartsnacht uit te stellen, omdat hun dode
vader hun dan zijn wil en zijn wensen zelf zou kunnen meedelen, waarmee
de zuster eenvoudig instemde alsof hun vader in de kamer ernaast was.
Dat er vreselijke geheimen in de natuur bestaan is heel aannemelijk
wanneer men weet dat de tovenaar – zoals we bij de Russische znahar hebben
gezien – niet kan sterven vóór hij het woord aan een ander heeft overgedragen;
en de hiërofanten van de witte magie doen dit maar zelden. Het
lijkt wel alsof de gevreesde kracht van het ‘woord’ maar aan één iemand
tegelijk in een bepaald district of van een volk kan worden toevertrouwd.
Wanneer de brahmåtma op het punt stond de last van het fysieke bestaan