Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

DE KERK, WAAR IS ZIJ? 41
van het belangrijkste dogma. Maar toen de theürgen van de derde neoplatonische
school, beroofd van hun oude mysteriën, de leringen van Plato
probeerden te versmelten met die van Aristoteles, en bij het combineren
van die twee filosofieën aan hun theosofie de oorspronkelijke leringen van
de oosterse kabbala toevoegden, werden de christenen van rivalen ver -
volgers. Indien de metafysische allegorieën van Plato geschikt werden
gemaakt om in de vorm van Griekse dialectiek in het openbaar te worden
besproken, zou het ingewikkelde stelsel van de christelijke drie-eenheid uit
elkaar vallen, en de invloed van de geestelijkheid volledig worden ondermijnd.
De eclectische school had haar denkwijze omgegooid en de inductieve
methode aangenomen, en deze methode gaf haar de doodsteek. Van
alle dingen op aarde waren logica en redelijke verklaringen bij de nieuwe
mysteriegodsdienst het meest gehaat, want ze dreigden het hele fundament
van het begrip ‘drie-eenheid’ bloot te leggen, de menigte bekend te maken
met de leer van de emanaties, en zo de eenheid van het geheel te vernietigen.
Dit kon men niet toestaan, en dat gebeurde dan ook niet. De geschiedenis
vermeldt de christelijke middelen waartoe men zijn toevlucht nam.
De universele leer van de emanaties, die sinds onheuglijke tijden is
aangenomen door de grootste scholen die de kabbalistische, Alexandrijnse
en oosterse filosofieën onderwezen, vormt een belangrijke reden voor die
paniek onder de christelijke kerkvaders. Die geest van jezuïtisme en kerkelijke
geslepenheid, die Parkhurst vele eeuwen later ertoe bracht in zijn
Hebrew Lexicon de werkelijke betekenis van het eerste woord van
Genesis te verzwijgen, ontstond in die tijd van strijd tegen de stervende
neoplatonische eclectische school. De kerkvaders hadden besloten de
betekenis van het woord ‘daimôn’ 1 te verdraaien, en ze waren vooral bang
om de esoterische en ware betekenis van het woord rasit aan de mensen
bekend te maken; want, wanneer eenmaal de ware betekenis van die zin,
evenals die van het Hebreeuwse woord asdt (in de Septuagint vertaald met
‘engelen’, terwijl het emanaties betekent) 2 , goed werd begrepen, dan zou
het mysterie van de christelijke drie-eenheid zijn uiteengevallen, en in zijn
val de nieuwe godsdienst tot eenzelfde ruïne hebben gemaakt als de oude
mysteriën. Dit is de ware reden waarom dialectici, evenals Aris toteles, ‘de
onderzoekende filosoof’, bij de christelijke theologen gehaat waren. Zelfs
Luther, die gedurende zijn hervormingswerk het gevoel had geen vaste
grond onder zijn voeten te hebben, hoewel hij de dogma’s zo eenvoudig
mogelijk onder woorden had gebracht, gaf lucht aan zijn angst voor, en
(35)
1
‘De wezens die de filosofen van andere volkeren ‘demonen’ noemen, noemt
Mozes ‘engelen’, zegt Philo Judaeus (De gigantibus, §2; De opificio mundi, §3).
2
Deuteronomium 18:2. tdça is vertaald met ‘vurige wet’.