Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

JEZUÏTISME EN VRIJMETSELARIJ 465
dit land invoerde, een profetisch voorgevoel van toekomstig verraad had
gehad, dan zou hij misschien zwaardere verplichtingen hebben opgelegd
dan hij heeft gedaan.
Het alscheppende woord van het Koninklijk Gewelf, ‘lang verloren,
maar nu gevonden’, heeft in feite zijn profetische belofte vervuld. Het
wachtwoord van die graad is niet meer ‘IK BEN DIE IK BEN’. Het is nu eenvoudig:
‘Ik was, maar ben niet meer!’
We zullen hier de sleutels geven van verschillende geheimschriften van
de zeer exclusieve en belangrijke zogeheten hogere maçonnieke graden
zodat men ons niet ervan kan beschuldigen dat we ijdel aan het opscheppen
zijn. Als we ons niet vergissen, zijn deze (behalve dat van de
Vrijmetselaars van het Koninklijk Gewelf in 1830) nog nooit aan de buitenwereld
bekendgemaakt, maar worden ze binnen de verschillende orden
heel zorgvuldig bewaard. We staan niet onder gelofte, verplichting of eed,
en schenden dus niemands vertrouwen. Ons doel is niet het bevredigen van
een nutteloze nieuwsgierigheid; we willen de vrijmetselaars en de leden
van alle andere westerse genootschappen – waaronder de Sociëteit van
Jezus – alleen laten zien dat ze onmogelijk in het bezit kunnen zijn van
enig geheim dat voor een oosterse broederschap de moeite van het ontdekken
waard is. Ze kunnen er tevens de conclusie uit trekken dat, al kan
laatstgenoemde het masker van Europese genootschappen oplichten, ze
niettemin haar eigen vizier met succes gesloten kan houden; want, als er
één ding algemeen wordt erkend, dan is het dat de werkelijke geheimen
van geen enkele nog bestaande broederschap van de oudheid in handen
zijn van de niet-ingewijden.
Enkele van deze geheimschriften werden door de jezuïeten voor hun
geheime correspondentie gebruikt tijdens de jacobijnse samenzwering, en
in de tijd dat de vrijmetselarij (de beweerde opvolgster van de tempeliers)
door de kerk voor politieke doeleinden werd gebruikt.
Findel zegt dat we in de 18de eeuw
naast de moderne tempeliers ook de jezuïeten . . . het schone gelaat van
de vrijmetselarij zien misvormen. Veel maçonnieke schrijvers die van
die periode volledig op de hoogte waren en precies alle gebeurtenissen
die toen plaatsvonden, kenden, beweren stellig dat de jezuïeten toen en
ook later nog een verderfelijke invloed op de broederschap uitoefenden,
of ten minste probeerden uit te oefenen. 1
1
J.G. Findel, History of Freemasonry, blz. 253.
(394)