Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

OOSTERSE KOSMOGONIEËN EN BIJBELVERHALEN 197
Indien we nu de voornaamste stichters van christelijke sekten even
buiten beschouwing laten en onze aandacht op de sekte van de ophieten
richten, die omstreeks de tijd van Marcion en de volgelingen van Basilides
vaste vorm aannam, dan vinden we daarin misschien de reden voor de
ketterijen van alle andere. Evenals alle andere gnostici verwierpen ze de
mozaïsche Bijbel volledig. Toch was hun filosofie niet nieuw, afgezien van
enkele conclusies die gelijk waren aan die van enkele van de belangrijkste
stichters van de verschillende takken van het gnosticisme. Ze bestond in de
Chaldeeuwse kabbalistische traditie, en verzamelde haar materiaal uit de
boeken van Hermes, en wanneer we haar weg nog verder terug in de tijd
volgen, op zoek naar de bron van haar metafysische bespiegelingen, zien
we haar spartelen tussen de leringen van Manu en de oudste voorpriesterlijke
genesis van de hindoes. Veel van onze bekwaamste oudheidkundigen
zoeken de oorsprong van de gnostische filosofieën rechtstreeks in het
boeddhisme, wat in het geheel geen afbreuk doet aan hun of onze argumenten.
We herhalen dat het boeddhisme slechts de oorspronkelijke bron
is van het brahmanisme. Boeddha protesteerde niet tegen de oorspronkelijke
Veda’s, maar wel tegen de priester- en officiële staatsgodsdienst van
zijn land, en tegen de brahmanen die, om ruimte te scheppen voor en gezag
te geven aan de kasten, in een later tijdperk de oude manuscripten vol
schreven met ingelaste ßloka’s die moesten bewijzen dat de kasten door de
schepper waren voorbestemd door het feit dat elke klasse van mensen uit
een meer of minder edel lichaamsdeel van Brahmå was voortgekomen.
Gautama Boeddha’s filosofie was die welke vanaf het begin van de tijd in
de ondoordringbare verborgenheid van de inwendige heiligdommen van
de pagoden werd onderwezen. We hoeven daarom niet verbaasd te zijn dat
we in alle fundamentele dogma’s van de gnostici de metafysische leringen
van zowel het brahmanisme als het boeddhisme kunnen terugvinden. Ze
waren van mening dat het Oude Testament de openbaring was van een
lager wezen, een ondergeschikte godheid, en niet één zin bevatte van hun
Sophia, de goddelijke wijsheid. Wat het Nieuwe Testament betreft, dit
had zijn zuiverheid verloren toen de samenstellers zich aan inlassingen
schuldig gingen maken. De openbaring van de goddelijke waarheid werd
door hen opgeofferd ter bevordering van zelfzuchtige doeleinden, en om
onenigheden in stand te houden. De beschuldiging lijkt niet zo heel on -
waarschijnlijk voor iemand die goed op de hoogte is van de voortdurende
strijd tussen de verdedigers van de besnijdenis en de ‘Wet’, en de apostelen
die het jodendom vaarwel hadden gezegd.
De gnostische ophieten onderwezen de leer van de emanaties, die zo
gehaat is bij de verdedigers van de eenheid in de drie-eenheid, en omge-
(169)