Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

Theorieën over reïncarnatie en geesten 1
H.P. Blavatsky
In de eerste 10 jaar van het bestaan van de Theosophical Society is het
diepzinnige en omstreden vraagstuk van wedergeboorte of reïncarnatie
steeds opnieuw naar voren gekomen. Men zei voldoende bewijzen te hebben
dat er een grote tegenstrijdigheid bestond tussen beweringen die in
Isis ontsluierd werden gemaakt, deel 1, blz 450, en latere leringen van
dezelfde pen en onder inspiratie van dezelfde meester. 2
In Isis zou reïncarnatie worden ontkend. Alleen voor ‘verdorven geesten’
is terugkeer soms mogelijk. ‘Behalve die zeldzame en twijfelachtige
mogelijkheid, erkent Isis slechts drie gevallen – een miskraam, een zeer
vroege dood en een verstandelijk zwaar gehandicapte – waarin reïncarnatie
op deze aarde plaatsvindt.’ 3
De beschuldiging werd onmiddellijk beantwoord, zoals iedereen die
The Theosophist van augustus 1882 opslaat zelf kan zien. Ondanks dat
heeft het antwoord sommige lezers niet kunnen tevredenstellen of het werd
niet opgemerkt. Afgezien van het vreemde van de bewering dat reïncarnatie
– dat wil zeggen de opeenvolgende en periodieke wedergeboorten van
iedere individuele monade van pralaya tot pralaya 4 – ontkend wordt
ondanks dat de lering een essentieel onderdeel en een van de basisgedachten
van het hindoeïsme en het boeddhisme is, kwam de beschuldiging in
feite hierop neer: de schrijfster van dit artikel die jaren voordat Isis werd
geschreven al een openlijke bewonderaar en bestudeerder van het hindoeïsme
en even openlijk een aanhanger van het boeddhisme was, moet
door het verwerpen van reïncarnatie noodzakelijkerwijs ook karma verwerpen!
Want laatstgenoemde is inderdaad de hoeksteen van de esoterische
filosofie en oosterse religies; het is de grootse en enige zuil waarop
de hele filosofie van wedergeboorten steunt en zodra deze laatste wordt
1
Vertaald uit The Path, november 1886, blz. 232-45.
2
Zie de beschuldiging en het antwoord in The Theosophist, augustus 1882, blz.
288-9.
3
‘C.C.M.’ in Light, 8 juli 1882.
4
De bestaanscyclus gedurende de periode van het manvantara; vóór het begin
daarvan is elk van die ‘monaden’ opgenomen in de ENE ziel, anima mundi, en wordt
na de voltooiing ervan opnieuw daarin opgenomen.