Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

482 ISIS ONTSLUIERD
(409)
De zeven onheil brengende goden.
De zeven kwade spoken.
De zeven spoken van de onheil brengende vlammen.
Kwade demon, kwade alal, kwade gigim, kwade tilol, kwade god,
kwade maskim.
Geest van de zeven hemelen, herinner u . . . Geest van de zeven aarden
herinner u . . . 1
Dit getal verschijnt ook op bijna elke bladzijde van Genesis en overal
in de boeken van Mozes, en het valt in het bijzonder op (zie het volgende
hoofdstuk) in het boek Job en in de oosterse kabbala. Uit het feit dat de
Hebreeuwse Semieten het zonder aarzeling overnamen, moeten we afleiden
dat ze dat niet blindelings hebben gedaan, maar met een grondige kennis
van de geheime betekenis ervan; waaruit volgt dat ze ook de leringen
van hun ‘heidense’ buren moeten hebben overgenomen. Het is dus niet
meer dan natuurlijk dat we de interpretatie van dit getal, dat ook in het
christendom met zijn zeven sacramenten, zeven kerken in Klein-Azië,
zeven hoofdzonden, zeven deugden (vier hoofd- en drie goddelijke deugden),
enz., verscheen, in de heidense filosofie moeten zoeken.
Hebben de zeven kleuren van het prisma, die Noach in de regenboog
zag, geen andere betekenis dan die van een verbond tussen God en mens
om het geheugen van eerstgenoemde op te frissen? Voor de kabbalist, tenminste,
is de betekenis ervan onafscheidelijk verbonden aan die van de
zeven magische werken, de zeven hogere sferen, de zeven noten van de
toonladder, de zeven getallen van Pythagoras, de zeven wereldwonderen,
de zeven tijdperken en zelfs de zeven treden van de vrijmetselaars die naar
het heilige der heiligen leiden, nadat men de trappen van drie en van vijf
heeft beklommen.
Vanwaar de overeenkomst tussen die raadselachtige, altijd terugkerende
getallen, die zowel op elke bladzijde van de joodse geschriften als in
elke ola en ßloka van boeddhistische en brahmaanse boeken zijn te vinden?
Vanwaar die getallen die de ziel zijn van het pythagorische en platonische
denken, en waarvan een niet-verlichte oriëntalist of bestudeerder
van de Bijbel de betekenis nooit heeft kunnen peilen? En toch bezitten ze
daarvoor een sleutel, als ze maar zouden weten hoe ze die moeten gebruiken.
Nergens wordt de mystieke waarde van de menselijke taal en haar uitwerking
op het menselijk handelen zo goed begrepen als in India, of beter
verklaard dan door de schrijvers van de oudste Bråhmaña’s. Hoe lang
geleden ze misschien ook hebben geleefd, zoals men nu heeft ontdekt,
toch hebben ze slechts geprobeerd de abstracte metafysische beschouwin-
1
F. Lenormant, Les sciences occultes en Asie, Parijs, 1874.