Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

530 ISIS ONTSLUIERD
Wanneer we de bijbelse aartsvaders vergelijken met de afstammelingen
van Vaivasvata, de hindoe-Noach, en de oude Sanskriet-overleveringen
over de watervloed in het brahmaanse Mahåbhårata, dan vinden we hen
weerspiegeld in de vedische aartsvaders, die de oorspronkelijke voorbeelden
zijn, waarnaar alle andere zijn gevormd. Maar voordat vergelijking
mogelijk is, moeten de hindoemythen in hun ware betekenis worden
begrepen. Al die mythische personen hebben naast een sterrenkundige, ook
een spirituele of ethische, en een antropologische of fysieke betekenis. De
aartsvaders zijn niet alleen vermenselijkte goden – van wie de antediluviale
overeenkomen met de twaalf grote goden van Berosus en met de tien
prajåpati’s, en de postdiluviale met de zeven goden van het beroemde
schrijftablet in de bibliotheek van Ninevé – maar ze dienen ook als sym -
bolen van de Griekse eonen, de kabbalistische sefiroth en de tekens van de
dierenriem, als prototypen van een reeks mensenrassen. 1 Deze wijziging
1
We begrijpen niet waarom de geestelijkheid, vooral de katholieke, bezwaar
maakt tegen onze bewering dat de aartsvaders allen, evenals de oude goden van de
‘heidenen’, tekens van de dierenriem zijn. Er is een tijd geweest, en dat nog geen
twee eeuwen geleden, dat zijzelf blijk gaven van de vurigste wens om terug te keren
tot zonne- en sterrenverering. Deze merkwaardig vrome poging is pas enkele maanden
geleden aan de kaak gesteld door de Franse astronoom Camille Flammarion. Hij
deelt mee dat twee Augsburgse jezuïeten, Schiller en Bayer, het hevige verlangen
koesterden om de namen van de hele sabaeïsche sterrenmenigte te veranderen, en ze
onder christelijke namen weer te gaan aanbidden! Na meer dan 15 eeuwen lang de
afgodische zonaanbidders te hebben vervloekt, stelde de kerk nu in alle ernst voor
met de zonaanbidding door te gaan, en ditmaal in letterlijke zin, want ze was van
plan om heidense mythen te vervangen door bijbelse en (volgens hen) werkelijke
personen. Ze hadden de zon Christus willen noemen; de maan de Maagd Maria;
Saturnus Adam; Jupiter Mozes(!); Mars Jozua; Venus Johannes de Doper; en
Mercurius Elia. Goed passende plaatsvervangers, waaruit blijkt dat de katholieke
kerk goed op de hoogte is van de oude heidense en kabbalistische wetenschap, en
misschien ook uiteindelijk bereid is om de bron te erkennen waaruit hun eigen
mythen zijn voortgekomen. Want is de koning-messias niet de zon, de demiurg van
de zonaanbidders, onder verschillende namen? Is hij niet de Egyptische Osiris en de
Griekse Apollo? En welke geschiktere naam dan de Maagd Maria zou men kunnen
vinden voor de heidense Diana-Astartê, ‘de koningin van de hemel’, tegen wie
Jeremia een hele woordenschat aan vervloekingen gebruikte? Het aannemen van die
naam zou zowel historisch als religieus juist zijn geweest. Twee grote platen werden
gereedgemaakt, zegt Flammarion in een onlangs verschenen nummer van La Nature,
die de hemel voorstelden met christelijke in plaats van met heidense sterrenbeelden.
Apostelen, pausen, heiligen, martelaren en personen uit het Oude en Nieuwe
Testament voltooiden dit christelijke sabaeïsme. ‘De volgelingen van Loyola deden
alle mogelijke moeite om dit plan te doen slagen.’ Het is merkwaardig dat men in
India bij de moslims de naam Terah vindt, Abrahams vader, Azar of Azarh en Åzur,
dat ook vuur betekent, en tegelijkertijd de naam is van de derde zomermaand (van