Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

DE VEDA’S EN DE BIJBEL 511
een vroegere tijd dan de oudste hymnen van de Veda’?
De oriëntalisten zijn het algemeen erover eens dat de årya’s (de latere
Indo-Europeanen) zich in 3000 v.Chr. nog als één groep in de steppen ten
oosten van de Kaspische zee bevonden. Rawlinson veronderstelt dat ze
‘naar het oosten zijn gestroomd’ met Armenië als een gemeenschappelijk
centrum, terwijl twee verwante stromen op gang kwamen, de ene noordwaarts
over de Kaukasus, en de andere westwaarts over Klein-Azië en
Europa. Hij komt tot de conclusie dat de årya’s in een tijdperk voorafgaande
aan de 15de eeuw vóór onze jaartelling ‘waren gevestigd in het door de
Boven-Indus bevloeide gebied’. Vandaar verhuisden de vedische årya’s
naar de Punjab, en de Zendische årya’s westwaarts, en stichtten de historische
rijken. Maar dit is, evenals de rest, een hypothese, en wordt slechts als
zodanig meegedeeld.
Rawlinson, die duidelijk Max Müller volgt, zegt: ‘De eerste geschiedenis
van de årya’s is vele eeuwen lang absoluut onbekend.’ Veel geleerde
brahmanen hebben echter verklaard dat ze al in 2100 v.Chr. sporen van het
bestaan van de Veda’s hebben gevonden, en Sir William Jones, 1 die de
astronomische data tot gids neemt, plaatst de Yajur-Veda in 1580 v.Chr. Dit
zou nog altijd ‘vóór Mozes’ zijn.
Op basis van de veronderstelling dat de årya’s niet vóór 1500 v.Chr. uit
Afghanistan naar de Punjab trokken, kwamen Max Müller en andere
geleerden uit Oxford op de gedachte dat sommige gedeelten van het Oude
Testament misschien in dezelfde tijd kunnen worden gedateerd als de oudste
hymnen van de Veda’s, of zelfs eerder. Zolang de oriëntalisten dus niet
kunnen bewijzen wat de juiste tijd is waarin Zarathoestra heeft geleefd,
kan geen autoriteit als betrouwbaarder worden beschouwd met betrekking
tot de ouderdom van de Veda’s dan de brahmanen zelf.
Het is een erkend feit dat de joden de meeste wetten van de Egypte -
naren hebben overgenomen; laten we daarom onderzoeken wie die Egyp -
tenaren waren. Naar onze mening – die natuurlijk maar weinig gezag heeft
– waren zij de Indiërs van de oudheid; in ons eerste deel hebben we en -
kele fragmenten geciteerd uit het werk van de geschiedschrijver Kullûka-
Bha††a, die zo’n theorie bevestigen. Onder het India van de oudheid
verstaan we het volgende:
Geen landstreek op de kaart – behalve misschien het Skythië van de
oudheid – is onduidelijker omschreven dan die welke de benaming India
droeg. Alleen Ethiopië is misschien even moeilijk te omschrijven. Het was
het land van de stammen van Kush of Cham, en lag ten oosten van
Babylonië. Dit was ooit de naam voor Hindoestan, toen de donkere volke-
1
The Ordinances of Menu, voorwoord, blz. vii.
(434)