Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

CHRISTELIJKE MISDADEN EN HEIDENSE DEUGDEN 135
niet onder de onmiddellijke leiding van een adept stond, zou hij door de
onzichtbaren worden beheerst, en geheel aan hen zijn overgeleverd, want
hij is niet in staat onder die subjectieve invloeden de goede van de slechte
te onderscheiden. Gelukkig het medium dat zeker is van de zuiverheid van
zijn spirituele atmosfeer!
Bij dit subjectieve bewustzijn, dat de eerste graad is, komt na een tijd
dat van de helderhorendheid. Dit is de tweede graad, het tweede stadium
van ontwikkeling. Het medium – dat dit niet op een natuurlijke manier
door psychische training is geworden – hoort nu duidelijk, maar is nog niet
in staat te onderscheiden en zijn indrukken te verifiëren; en maar al te
vaak wordt iemand die onbeschermd is, door de sluwe machten van de
lucht misleid door wat op schijnbare stemmen en gesproken taal lijkt.
Maar de invloed van de goeroe is daar; deze is het machtigste schild tegen
het binnendringen van de bhûta in de atmosfeer van de aan de zuivere,
menselijke en hemelse pitri’s gewijde vatu.
De derde graad is die waarbij de fakir of een andere kandidaat zowel
voelt, hoort als ziet, en naar wens de weerspiegelingen van de pitri’s op de
spiegel van het astrale licht tevoorschijn kan roepen. Alles hangt af van
zijn psychische en magnetische vermogens, die altijd evenredig zijn aan de
kracht van zijn wil. Maar de fakir zal nooit het åkåßa, het spirituele levensbeginsel,
het almachtige hulpmiddel bij elk verschijnsel, in dezelfde mate
beheersen als een adept van de derde en hoogste inwijding. En de verschijnselen
die door de wil van laatstgenoemde worden teweeggebracht,
zijn gewoonlijk niet op de markt te zien om stomverbaasde onderzoekers
tevreden te stellen.
De eenheid van God, de onsterfelijkheid van de geest, het geloof in verlossing
alleen door onze handelingen, onze verdiensten en tekortkomingen,
zijn de belangrijkste geloofsartikelen van de wijsheid-religie, en de
basis van de leer van de Veda’s, het boeddhisme en het parsisme; en we
zien dat ze dit zelfs zijn geweest van het oude Osirisme, wanneer we, nadat
we de populaire zonnegod aan het materialisme van het grote publiek hebben
overgelaten, onze aandacht beperken tot de boeken van Hermes, de in
drie opzichten verhevene.
(116)
Het DENKEN hield de wereld tot nu toe in stilzwijgen en duisternis.
. . . Daarop verdreef de Heer, die door zichzelf bestaat, en die niet aan
de uiterlijke zintuigen van de mens moet worden bekendgemaakt, de
duisternis, en manifesteerde de waarneembare wereld.
Hij die alleen kan worden aanschouwd door de geest, die ontsnapt
aan waarneming door de zintuigen, die geen zichtbare delen heeft, eeu-