Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

CHRISTELIJKE MISDADEN EN HEIDENSE DEUGDEN 127
gedachte waaraan Clemens zo bitter tekeerging, en die de diepbedroefde
Demeter uitbeeldden, die zocht naar haar kind, en haar blijmoedige gastvrouw
Baubo. 1
Zonder nogmaals aan te tonen dat tot het einde van de 18de eeuw in
de christelijke, en vooral in de Ierse rooms-katholieke kerken 2 dezelfde
schijnbaar onfatsoenlijke gebruiken als de bovengenoemde veel voorkwamen,
willen we terugkeren tot het werk van die onvermoeibare, eerlijke,
dappere verdediger van de religie van de oudheid, Thomas Taylor, en zijn
boeken. Hoeveel de dogmatische kenners van het Grieks misschien ook op
zijn ‘verkeerde vertalingen’ aan te merken hebben gehad, toch moet de
herinnering aan hem dierbaar zijn voor elke ware platonist die meer de
innerlijke gedachte van de grote filosoof probeert te achterhalen dan alleen
van de uiterlijke vorm van zijn geschriften te genieten. Betere klassieke
vertalers hebben Plato’s woorden misschien in betere taal weergegeven,
maar Taylor laat ons Plato’s bedoeling zien, en dat is meer dan van Zeller,
Jowett en hun voorgangers kan worden gezegd. Toch schrijft prof. A.
Wilder dat
(109)
Taylors werken goedkeuring hebben gevonden in de ogen van mensen
die in staat waren tot diep en abstract denken; en men moet toegeven dat
hij een superieure eigenschap bezat – die om intuïtief de innerlijke be -
tekenis te begrijpen van de onderwerpen die hij beschouwde. Anderen
kenden misschien beter Grieks, maar hij kende Plato beter. 3
Taylor wijdde zijn gehele verdienstelijke leven aan het zoeken naar die
oude manuscripten die hem in staat zouden stellen om zijn eigen beschouwingen
over verschillende duistere rituelen in de mysteriën bevestigd te
zien door schrijvers die zelf ingewijd waren geweest. Vol vertrouwen in de
mededelingen van verschillende klassieke schrijvers zeggen we dat, hoe
belachelijk, en in sommige gevallen misschien losbandig, de oude eredienst
de moderne criticus misschien ook toeschijnt, dit voor de christenen
niet het geval zou moeten zijn. In de middeleeuwen, en zelfs nog later,
namen ze bijna dezelfde dingen over, zonder de verborgen betekenis van
de rituelen ervan te begrijpen, en ze waren heel tevreden over de duistere
en vrij fantasierijke verklaringen van hun geestelijkheid die de uiterlijke
vorm overnam, en de innerlijke betekenis verdraaide. We zijn bereid in alle
eerlijkheid toe te geven dat er eeuwen zijn verstreken sinds de grote meer-
1
Zie Arnobius, Adversus gentes, 5:25; Clemens van Alexandrië, Bemoedigende
toespraak tot de Grieken, hfst. 2.
2
Zie Inman, Ancient Pagan and Modern Christian Symbolism, 1874, blz. 66.
3
Thomas Taylor, Eleusinian and Bacchic Mysteries, 4de ed., inleiding, blz. 27.