Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

DE VEDA’S EN DE BIJBEL 537
wereld: van haar spirituele, subjectieve toestand in de ‘dubbelslachtige’,
ondermaanse toestand. De twaalf tekens werden daarom in twee groepen
verdeeld. De eerste zes werden de opgaande genoemd, of de lijn van de
macrokosmos (de grote spirituele wereld); de laatste zes de neergaande
lijn, of de microkosmos (de kleine secundaire wereld) – slechts de weerspiegeling
van eerstgenoemde, om zo te zeggen. Deze verdeling werd
het rad van Ezechiël genoemd, en werd op de volgende manier ingevuld:
Eerst kwamen de vijf opgaande tekens (die in de aartsvaders zijn ver -
persoonlijkt), Ram, Stier, Tweelingen, Kreeft, Leeuw; de groep werd af -
gesloten door Maagd-Schorpioen. Vervolgens kwam het keerpunt, de
Weegschaal. Daarna werd de eerste helft van het teken Maagd-Schorpioen
gekopieerd, en geplaatst aan het hoofd van de lagere of neergaande groep
van de microkosmos, die liep tot aan de Vissen, of Noach (de zondvloed).
Ter verduidelijking, het teken Maagd-Schorpioen, dat oorspronkelijk zo,
, werd weergegeven werd eenvoudig Maagd, en de kopie, , of
Schorpioen, werd geplaatst achter de Weegschaal, het zevende teken (dat
Henoch is, de engel Metatron, of de middelaar tussen geest en stof, of God
en mens). Het werd nu Schorpioen (of Kaïn), en dat teken of die aarts vader
leidde volgens de exoterische theologie de mensheid naar de vernietiging;
maar volgens de ware leer van de wijsheid-religie duidde het de ontaarding
aan van het gehele heelal in de loop van zijn neerwaartse evolutie van
het subjectieve naar het objectieve.
Het teken Weegschaal zou een latere uitvinding van de Grieken zijn,
maar er wordt over het algemeen niet gezegd dat diegenen onder hen die
ingewijd waren alleen een verandering van naam hadden aangebracht die
voor hen ‘die wisten’ hetzelfde denkbeeld inhield als de geheime naam,
terwijl het gewone volk even onwetend bleef als tevoren. Toch was deze
Weegschaal een mooi denkbeeld van hen, dat zoveel uitdrukte als maar
enigszins mogelijk was zonder de hele en uiteindelijke waarheid te ontsluieren.
Ze wilden ermee zeggen dat, wanneer de loop van de evolutie de
werelden naar het laagste punt van grofheid had gevoerd, waar de aard -
bollen en hun voortbrengselen het grofst en hun bewoners het dierlijkst
waren, het keerpunt was bereikt, en de krachten precies in evenwicht
waren. Bij het laagste punt begon de nog steeds aanwezige goddelijke
vonk van de geest vanbinnen de impuls te geven om de weg omhoog in te
slaan. De weegschaal symboliseerde dat eeuwige evenwicht dat noodzakelijk
is in een heelal, waarin harmonie en exacte rechtvaardigheid heersen,
waarin de middelpuntzoekende en middelpuntvliedende krachten, duisternis
en licht, geest en stof in balans zijn.
Deze toegevoegde tekens van de dierenriem geven ons het recht te
(457)