Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

DE DUIVEL-MYTHE 615
hij ook de herschepper van alle dingen in volmaakte wijsheid’. 1 Hij is het
model van de God van Augustinus, die ‘de hel gereedmaakt voor hen die
nieuwsgierig zijn naar zijn geheimen’, en eist dat zowel de menselijke rede
als het gezonde verstand op de proef worden gesteld door de mensheid te
dwingen zijn goede en slechte daden met evenveel eerbied te beschouwen.
Ondanks de vele bewijzen dat de Israëlieten tot in een veel latere periode
dan hun heidense medemensen verschillende goden vereerden, en
zelfs mensen aan hen offerden, hebben ze kans gezien het nageslacht ten
aanzien van de waarheid te verblinden. Nog in 169 v.Chr. 2 offerden ze
mensen, en de Bijbel vermeldt een aantal van zulke gevallen. In een tijd
toen de heidenen die afschuwelijke praktijken allang hadden verlaten, en
het mensen- door het dierenoffer hadden vervangen, 3 wordt over Jefta verteld
dat hij zijn eigen dochter aan de ‘Heer’ aanbood als brandoffer. 4
De openlijke veroordelingen door hun eigen profeten zijn de beste
bewijzen tegen hen. Hun eredienst op hoge plaatsen is dezelfde als die van
de ‘afgodendienaren’. Hun profetessen zijn de tegenhangers van de
pythiae en de bacchanten. Pausanias spreekt over vrouwenraden die het
oppertoezicht hebben op de verering van Bacchus, en over de 16 gehuwde
vrouwen van Elis. 5 De Bijbel zegt dat ‘Debora, een profetes . . . in die tijd
rechter over Israël was’, 6 en spreekt over Chulda, een andere profetes, die
‘in het nieuwe stadsdeel van Jeruzalem woonde’, 7 en 2 Samuel maakt verschillende
keren melding van ‘wijze vrouwen’, 8 ondanks Mozes’ gebod
zich niet op te houden met voortekens of waarzeggerij. Voor de uiteindelijke
en volledige vereenzelviging van de ‘Heer’ van Israël met Moloch
vinden we een heel verdacht bewijs in het laatste hoofdstuk van Leviticus
over dingen die aan de Heer zijn gewijd en dan niet kunnen worden verpand.
‘Wanneer iemand iets uit zijn bezit onvoorwaardelijk aan de Heer
heeft gewijd, of het nu slaven, vee of grond betreft . . . Wanneer een mens
eenmaal onvoorwaardelijk aan de Heer is gewijd, kan hij niet worden vrijgekocht;
hij moet ter dood worden gebracht.’ 9
(525)
1
Westropp en Wake, Op.cit., blz. 74.
2
Antiochus Epiphanes trof in 169 v.Chr. in de joodse tempel een man aan die
daar was opgesloten om te worden geofferd. Josephus, Tegen Apion, boek 2, §8.
3
De os van Dionysus werd bij de bacchische mysteriën geofferd. Zie Wm. Smith,
Dictionary of Greek and Roman Antiquities, 1848, blz. 410, zie onder Diipoleia.
4
Rechters 11:31.
5
Pausanias, Beschrijving van Griekenland, boek 5, hfst. 16.
6
Rechters 4:4.
7
2 Koningen 22:14.
8
14:2, 20:16-7.
9
27:28-9.