Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

VROEGCHRISTELIJKE KETTERIJEN EN GEHEIME GENOOTSCHAPPEN 377
geest, niet in de ziel, die als eindige emanatie – een samenstel van menselijke
gevoelens en hartstochten, en een verlangen naar één of andere objectieve
manier van bestaan – ongetwijfeld eerst haar deeltjes moet ontbinden
voordat de onsterfelijke geest van het ego geheel is bevrijd, en daardoor
veilig is voor verdere transmigratie in een of andere vorm. En hoe kan de
mens ooit deze toestand bereiken, zolang het upådåna, die toestand van
verlangen naar leven, meer leven, niet verdwijnt uit het levende wezen, uit
de aha¿kåra, die weliswaar gekleed is in een verfijnd lichaam? Het ‘upådåna’,
of de hevige begeerte, brengt de WIL voort; de wil ontwikkelt kracht,
en deze laatste brengt stof, of een voorwerp dat vorm heeft, voort. Zo verschaft
het ontlichaamde ego – alleen door de daarin aanwezige, niet uit -
dovende begeerte – onbewust de omstandigheden voor zijn opeenvolgende
geboorten in verschillende vormen; en deze hangen af van zijn gemoedstoestand
en karma, de goede of slechte daden van zijn voorafgaande
bestaan, gewoonlijk ‘verdiensten en tekortkomingen’ genoemd. Dit is de
reden waarom de ‘meester’ zijn bedelmonniken aanraadde om de vier stadia
van dhyåna te ontwikkelen, het edele ‘pad van de vier waarheden’, dat
wil zeggen dat geleidelijke verwerven van stoïcijnse gelijkmoedigheid
ten opzichte van zowel leven als dood; die toestand van spirituele zelfcontemplatie
waarin de mens zijn fysieke en tweevoudige individualiteit,
samengesteld uit ziel en lichaam, geheel uit het oog verliest; en terwijl hij
zich verenigt met zijn derde en hogere onsterfelijke zelf, gaat de werke lijke
en hemelse mens, zogezegd op in de goddelijke essentie, waaruit zijn eigen
geest is voortgekomen als een vonk uit de gemeenschappelijke haard. Zo
kan de arhat, de heilige bedelmonnik, nirvåña bereiken terwijl hij nog op
aarde is, en kan zijn geest, geheel bevrijd van de kluisters van de ‘psychische,
aardse, duivelse wijsheid’, zoals Jacobus het noemt, en in zijn eigen
aard alwetend en almachtig, op aarde alleen al door de kracht van zijn
denken de grootste verschijnselen teweegbrengen.
‘De missionarissen in China en India hebben deze leugen over niepang,
of niepana (nirvåña) het eerst in de wereld gebracht’, zegt Wong-Chin-Foo.
Wie kan de waarheid van deze beschuldiging ontkennen, als hij bijvoorbeeld
de werken van abbé Dubois heeft gelezen? Een missionaris die 40
jaar van zijn leven in India doorbrengt, en dan schrijft dat de ‘boeddhisten
geen andere God erkennen dan het lichaam van de mens, en geen ander
doel hebben dan de bevrediging van hun zintuigen’, spreekt een onwaarheid
waarvan de valsheid kan worden bewezen door de wetten van de talapoins
van Siam en Birma; wetten die tot op de huidige dag van kracht zijn,
en die zowel een sahån, of pungi (een geleerde, van het Sanskriet pandit),
als een eenvoudige talapoin voor de misdaad van onkuisheid tot onthoof-