Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

294 ISIS ONTSLUIERD
(252)
dat ze een stel dwazen waren. Deze mening koesterde Pappus blijkbaar
over hen; hij vertelt dat ze hun toevlucht namen tot een beetje magie om te
beslissen wat de echte evangeliën waren. Pappus zegt in zijn Synodicon
over dat Concilie dat
de bisschoppen, na alle boeken die ter beslissing aan het Concilie waren
voorgelegd door elkaar onder een communietafel in een kerk te hebben
gelegd, de Heer smeekten dat de geïnspireerde geschriften op de tafel
zouden komen te liggen, terwijl de onechte eronder bleven; en zo
gebeurde het. 1
Maar men vertelt ons niet wie ’s nachts de sleutels van de raadzaal
bewaarde!
Op gezag van kerkelijke ooggetuigen mogen we daarom zeggen dat
de christelijke wereld haar ‘Woord van God’ dankt aan een manier van
waarzeggen, op grond waarvan de kerk later ongelukkige slachtoffers als
bezweerders, tovenaars, magiërs, heksen en voorspellers veroordeelde, en
bij duizenden verbrandde! Bij het bespreken van dit werkelijk goddelijke
verschijnsel van de zichzelf sorterende manuscripten, zeggen de kerkvaders
dat God zelf de leiding heeft over die sortes. Zoals we elders hebben aangetoond,
erkent Augustinus zelf van deze manier van voorspellen te hebben
gebruikgemaakt. Maar meningen zijn, evenals geopenbaarde godsdiensten,
aan verandering onderhevig. Wat bijna 1500 jaar lang aan het christendom
werd voorgesteld als een boek waarvan elk woord was geschreven onder de
rechtstreekse leiding van de Heilige Geest, en waarvan geen lettergreep of
komma zonder heiligschennis kan worden veranderd, wordt nu opnieuw
vertaald, herzien, verbeterd, en daarin worden hele verzen, in enkele gevallen
hele hoofdstukken, weggelaten. En zodra de nieuwe uitgave is ver -
schenen, willen zijn geleerden niettemin dat we deze als een nieuwe
‘Openbaring’ van de 19de eeuw beschouwen, zo niet dan worden we als een
ongelovige beschouwd. We zien dus dat de onfeilbare kerk noch binnen
noch buiten haar muren méér kan worden vertrouwd dan wat haar rede -
lijkerwijs toekomt. De voorouders van onze hedendaagse theologen vonden
hun gezag voor de sortes in het vers dat luidt: ‘Men werpt het lot in een
mantel, de Heer bepaalt hoe het valt’; 2 en nu beweren hun rechtstreekse erfgenamen
dat ‘elke beslissing daarvan van de duivel is’. Misschien beginnen
1
Fabricius, Bibliotheca graeca, boek 6, hfst. 3, §8, ‘Synodus Nicaena’.
2
Spreuken 16:33. In het Egypte en Griekenland van de oudheid en bij de
Israëlieten werden voor dit soort orakels in de tempels stokjes en balletjes gebruikt
die de ‘heilige waarzeggingslootjes’ werden genoemd. De priester verklaarde de wil
van de goden uit de figuren die door de toevallige onderlinge ligging van de lootjes
werden gevormd.