Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

CHRISTELIJKE MISDADEN EN HEIDENSE DEUGDEN 111
‘Onbevlekt is onze Vrouwe Isis’ is het opschrift bij een plaat van
Serapis en Isis, beschreven door King in The Gnostics and Their Remains,
(95)
ÔH KURIA EIÇIÇ AGNH, . . . precies dezelfde benaming die later
werd toegepast op die figuur [de Maagd Maria] die haar opvolgde in
gedaante, titels, symbolen, rituelen en ceremoniën. . . . Op die manier
brachten haar vereerders de vroegere kentekenen van hun belijdenis, het
verplichte celibaat, de tonsuur en het koorhemd over naar het nieuwe
priesterschap, maar verwaarloosden helaas de vele rituele wassingen die
door het oude geloof waren voorgeschreven. . . . De ‘zwarte maagden’,
die in sommige Franse kathedralen zo hoog worden vereerd . . . bleken,
toen ze ten slotte kritisch werden onderzocht, basalten beelden van Isis
te zijn! 1
Voor het altaar van Jupiter Ammon waren rinkelende bellen opgehangen,
uit het geluid waarvan de priesters de voortekenen opmaakten.
‘Gouden belletjes en granaatappels . . . rondom op de zomen van het
opperkleed’ waren bij de mozaïsche joden voortvloeisels daarvan. 2 Maar
in het boeddhistische stelsel worden de goden uit devaloka tijdens de religieuze
oefeningen altijd door het luiden van bellen die in de pagoden hangen,
opgeroepen en uitgenodigd om op de altaren neer te dalen. De bel van
de heilige tafel van Íiva in Kuhama wordt in Kailåsa beschreven, en elke
boeddhistische vihåra en klooster heeft zijn bellen.
Zo zien we dat de door de christenen gebruikte bellen rechtstreeks van
de boeddhistische Tibetanen en Chinezen tot hen zijn gekomen. De kralen
en rozenkransen hebben dezelfde oorsprong, en worden al meer dan 2300
jaar door boeddhistische monniken gebruikt. De li¥ga’s in de hindoe -
tempels worden op bepaalde dagen versierd met grote bessen van een aan
Mahådeva gewijde boom, die tot rozenkransen zijn geregen. De benaming
‘non’ is een Egyptisch woord, en had bij hen dezelfde betekenis; de christenen
namen zelfs niet de moeite het woord nonna te vertalen. De aureool
van de heiligen werd al voor de zondvloed door Babylonische kunstenaars
gebruikt wanneer ze het hoofd van een sterveling wilden eren of vergoddelijken.
Op een beroemde afbeelding in Moors Hindoo Pantheon, die de titel
draagt ‘Krishña gevoed door Devakî, naar een prachtig afgewerkt schilderij’,
wordt de hindoemaagd weergegeven terwijl ze Krishña voedt en op
een rustbank zit. Opvallend zijn het naar achteren geborstelde haar, de
lange sluier, en de gouden aureool zowel om het hoofd van de Maagd als
om dat van de hindoeverlosser. Geen katholiek, hoe goed hij misschien ook
1
The Gnostics and Their Remains, blz. 71; 2de ed., blz. 173-4.
2
Exodus 39:25-6.