Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

CHRISTENDOM MAAKT KARIKATUUR VAN ESOTERISCH BOEDDHISME 297
daar geplaatst als het symbool van het eeuwige leven. Zo’n tau of
Egyptisch kruis werd in de bacchische en Eleusinische mysteriën gebruikt.
Als symbool van de tweevoudige, voortbrengende kracht werd het op de
borst van de ingewijde gelegd nadat zijn ‘nieuwe geboorte’ was voltooid,
en de mystai van hun doop in de zee waren teruggekeerd. Het was een
mystiek teken dat zijn spirituele geboorte zijn astrale ziel nieuw leven had
ingeblazen en met zijn goddelijke geest had verenigd, en dat hij gereed was
in de geest op te stijgen naar de gezegende verblijfplaatsen van licht en
heerlijkheid, de Eleusinische velden. De tau was zowel een magische talisman
als een religieus symbool. Hij was door de christenen overgenomen
van de gnostici en kabbalisten, die er veel gebruik van maakten zoals hun
vele sieraden bewijzen; laatstgenoemden hadden de tau (of het kruis met
een handvat) van de Egyptenaren, en het Latijnse kruis hadden ze van de
boeddhistische zendelingen die het 2 of 3 eeuwen v.Chr. uit India meebrachten,
waar het tot op de huidige dag kan worden gevonden. De
Assyriërs, de Egyptenaren, de oorspronkelijke bewoners van Amerika, de
hindoes en de Romeinen beschikten erover in verschillende vormen, maar
met heel kleine verschillen. Tot heel laat in de middeleeuwen werd het als
een machtig tovermiddel tegen epilepsie en duivelse bezetenheid
beschouwd; en het ‘zegel van de levende God’, dat in het visioen van
Johannes werd meegebracht door de engel die uit het oosten opsteeg om
‘de dienaren van onze God op hun voorhoofd te drukken’ was niets anders
dan diezelfde mystieke tau – het Egyptische kruis. Op het gebrandschil -
derde glas in St. Denis (Frankrijk) wordt deze engel voorgesteld terwijl hij
dit teken op het voorhoofd van de uitverkorenen drukt; het randschrift
luidt: SIGNVM TAU. In Kings Gnostics herinnert de schrijver ons eraan dat
‘dit teken gewoonlijk door St. Antonius, een Egyptische kluizenaar, wordt
gedragen’. 1 Wat de werkelijke betekenis van de tau was, wordt ons verklaard
door de christelijke Johannes, de Egyptische Hermes en de hindoebrahmanen.
Het is maar al te duidelijk dat hij, althans bij de apostel, de
betekenis had van de ‘onuitsprekelijke naam’, want hij noemt dit ‘zegel
van de levende God’ enkele hoofdstukken verder de ‘naam van de Vader
geschreven op hun voorhoofden’. 2
De brahmåtma, het hoofd van de hindoe-ingewijden, droeg op zijn
hoofdtooi twee sleutels, het symbool van het geopenbaarde mysterie van
leven en dood, geplaatst in de vorm van een kruis; en in sommige boeddhistische
pagoden in Tartarije en Mongolië zijn de ingang van een
kamer in de tempel, die gewoonlijk de trap bevat die naar de binnenste
1
Deel 1, blz. 135 (1ste ed.).
2
Openbaring 7:2-3, 14:1.
(255)