Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

706 ISIS ONTSLUIERD
kraaien van het kind was het enige geluid dat men hoorde. Nadat we daar
enkele ogenblikken hadden gezeten, hielden de bewegingen van de ledematen
van het kind plotseling op, en zijn lichaam scheen stijf te worden.
K. lette nauwkeurig op elke beweging, en wij beiden overtuigden ons door
een snelle blik dat alle aanwezigen bewegingloos zaten. De overste had
zijn blik op de grond gericht, en keek zelfs niet naar het kind; bleek en
bewegingloos leek hij meer op een bronzen beeld van een mediterende
talapoin dan op een levend wezen. Tot onze grote ontzetting zagen we
plotseling dat het kind niet zelf opstond, maar als het ware met geweld in
een zittende houding werd gerukt! Nog enkele rukken, en de vier maanden
oude baby stond, als een door verborgen draden in beweging gebrachte
automaat, op zijn benen! Denk u eens in hoe ontzet we waren en hoe verschrikt
K. was. Niemand had een hand uitgestoken, een beweging ge -
maakt of een woord gesproken – en ook al was hij nog maar een baby,
toch stond hij rechtop, vastberaden als een man!
De rest van het verhaal zullen we overnemen uit een kopie van aan -
tekeningen die door K. diezelfde avond over dit onderwerp werden
gemaakt, en die hij ons gaf voor het geval deze haar bestemming niet zou
bereiken, of de schrijver zelf niet erin zou slagen nog meer te zien.
(602)
Na een minuut of twee aarzelen draaide de baby zijn hoofd om, en
keek me met een verstandige uitdrukking aan, die eenvoudig schrikwekkend
was! Ik kreeg er rillingen van. Ik kneep me in mijn handen, en
beet mijn lippen bijna tot bloedens om zeker ervan te zijn dat ik niet
droomde. Maar dit was pas het begin. Het verbazingwekkende schepseltje
zette, naar ik me verbeeldde, twee stappen naar me toe, nam zijn zittende
houding weer aan, en herhaalde, zonder zijn ogen van de mijne af
te houden, zin voor zin, in wat ik voor Tibetaans hield, de woorden die,
zoals men mij vooraf had gezegd, gewoonlijk bij de incarnaties van
Boeddha worden gesproken, beginnende met: ‘Ik ben Boeddha; ik ben
de oude lama; ik ben zijn geest in een nieuw lichaam’, enz. Ik voelde
werkelijk angst; mijn haren rezen te berge, en mijn bloed stolde. Ik had
geen woord kunnen spreken, al had het me het leven gekost. Hier was
geen bedrog, geen buiksprekerij in het spel. De lippen van het kind
bewogen, en de ogen schenen tot in mijn ziel door te dringen met een
uitdrukking die me deed denken dat het het gezicht van de overste zelf
was, dat het zijn ogen waren en zijn blik waarnaar ik staarde. Het was
alsof zijn geest het kleine lichaam was binnengegaan, en door het doorschijnende
masker van het gezicht van de baby naar me keek. Ik voelde
me duizelig worden in mijn hoofd. Het kind stak zijn handje naar me
uit, en legde het in mijn hand. Ik deinste terug, alsof ik door een gloeiende
kool was aangeraakt, en, niet in staat het toneel langer te verdra-