Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

206 ISIS ONTSLUIERD
(177)
staat. Deze eon onderwierp Jezus; hij verwekte hem fysiek door middel
van Jozef bij iemand die geen maagd maar eenvoudig de vrouw van die
Jozef was, en Jezus werd geboren zoals alle andere mensen. Gezien vanuit
dit fysieke aspect van zijn aard werd Jezus de ‘Mensenzoon’ genoemd. Pas
na zijn doop daalde Christos, de gezalfde, in de gedaante van een duif neer
vanuit de vorstelijkheid daarboven, en maakte daarop door middel van
Jezus de ONBEKENDE Vader bekend. 1
Indien Jezus dus fysiek als een mensenzoon werd beschouwd, en spiritueel
als de Christos die hem overschaduwde, hoe kon dan de ‘GOD VAN
ALLEN’, de ‘onbekende Vader’, door de gnostici Homo, een MENS, worden
genoemd, en zijn denkvermogen, Ennoia, de TWEEDE mens, of de Mensen -
zoon? Noch in de oosterse kabbala noch in het gnosticisme werd de ‘God
van allen’ ooit tot een mens gemaakt. Hij is slechts de eerste, of beter
gezegd de tweede emanatie, want Shekhinah, Sefira, Diepte, en andere
eerst-gemanifesteerde vrouwelijke krachten zijn ook emanaties die ‘oorspronkelijke
mensen’ worden genoemd. Adam-Kadmon, Ennoia (of Sigê),
kortom de logoi, zijn dus de ‘eniggeborenen’, maar geen mensenzonen –
een benaming die eigenlijk alleen toekomt aan Christos, de zoon van
Sophia (de oudere) en van de oorspronkelijke mens die hem voortbrengt
door zijn eigen levengevende licht, dat emaneert vanuit de bron of oorzaak
van alles (en dus ook de oorzaak van zijn licht is), de ‘onbekende Vader’.
In de gnostische metafysica wordt een groot onderscheid gemaakt tussen
de eerste ongeopenbaarde logos en de ‘gezalfde’, die Christos is. Ennoia
kan volgens de opvatting van Philo de tweede God worden genoemd, maar
alleen zij is de ‘oorspronkelijke en eerste mens’, en volstrekt niet de
tweede, zoals Theodoretus en Irenaeus zeggen. Slechts de diep verankerde
wens van laatstgenoemde om Jezus op alle mogelijke manieren, zelfs in
zijn Tegen ketterijen, in verband te brengen met de hoogste God, bracht
hem tot zoveel vervalsingen.
Een dergelijke vereenzelviging, met de onbekende God, zelfs van
Christos, de gezalfde – de eon die hem overschaduwde – om van de mens
Jezus niet te spreken, kwam nooit bij de gnostici op, en zelfs niet bij de
rechtstreekse apostelen, noch bij Paulus, welke vervalsingen er later misschien
ook aan de teksten zijn toegevoegd.
Hoe gedurfd en wanhopig veel van zulke opzettelijke vervalsingen
waren, werd bewezen bij de eerste pogingen om de oorspronkelijke manuscripten
met latere te vergelijken. In de uitgave van Sir Isaac Newtons
werken 2 door bisschop Horseley werden verschillende manuscripten over
1
Irenaeus, Op.cit., 1:26:1.
2
Londen, 1779-85, 4 delen.