Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

DE DUIVEL-MYTHE 595
in de Statenvertaling: ‘. . . in de hel geworpen hebbende . . .’
In het Oude Testament verwijzen de ‘poorten van de dood’ en de ‘binnenkamers
van de dood’ eenvoudig naar de ‘poorten van het graf’, die in
het bijzonder in de Psalmen en Spreuken worden genoemd. De hel en haar
heerser zijn beide uitvindingen van het christendom, en dateren uit de tijd
dat het de macht in handen kreeg, en zijn toevlucht nam tot tirannie.
Dit waren hallucinaties, het gevolg van de nachtmerries van de St.
Antoniussen in de woestijn. Vóór onze jaartelling kenden de wijzen de
‘Vader van het kwaad’, en behandelden hem niet beter dan een ezel, het
voor Typhon gekozen symbool: ‘de duivel’. 1 Wat is het menselijk verstand
sindsdien treurig achteruitgegaan!
Zoals Typhon de donkere schaduw was van zijn broer Osiris, evenzo is
Python de kwade kant van Apollo, die schitterende god van de visioenen,
de ziener en waarzegger. Hij wordt gedood door Python, die hij op zijn
beurt doodt; en op die manier verlost hij de mensheid van zonde. Ter herinnering
aan deze daad wikkelden de priesteressen van de zonnegod zich
in een slangenhuid, symbolisch voor het fabelachtige monster. Onder haar
opwekkende invloed – de slangenhuid werd als magnetisch beschouwd –
geraakten de priesteressen in een magnetische trance, ‘kregen hun stem
van Apollo’, werden profetisch, en deden orakeluitspraken.
Anderzijds zijn Apollo en Python één, en moreel androgyn. De zonnegoden
zijn alle, zonder uitzondering, tweevoudig. De weldadige zonnewarmte
brengt de kiem tot ontwikkeling, maar overmatige hitte doodt
de plant. Door het bespelen van zijn zevensnarige planetaire lier brengt
Apollo harmonie teweeg, maar evenals andere zonnegoden wordt hij onder
zijn duistere aspect de vernietiger, Python.
Van Johannes is bekend dat hij door Azië heeft gereisd, een gebied dat
door magiërs werd geregeerd, doordrongen was van de denkbeelden van
Zarathoestra, en dat in die tijd vol boeddhistische zendelingen was. Het is
twijfelachtig of hij de Openbaring zou hebben geschreven als hij die plaatsen
nooit had bezocht en niet met boeddhisten in aanraking was gekomen.
Naast zijn denkbeelden over de draak vertelt hij profetische verhalen waarmee
de andere apostelen geheel onbekend waren, en die, omdat ze op de
tweede komst van Christus slaan, van laatstgenoemde een getrouwe kopie
van Vishñu maken.
Zo zijn Ophios en Ophiomorphos, Apollo en Python, Osiris en Typhon,
Christos en de slang verwisselbare termen. Ze zijn allemaal logoi, en de
een is onbegrijpelijk zonder de ander, evenals we de dag niet zouden kun-
1
Typhon wordt door Plutarchus en Sanchoniathon ‘Tuphon, de rood-huidige’
genoemd. Plutarchus, Ethica, Over Isis en Osiris, §21, 31.
(508)