Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

DE VEDA’S EN DE BIJBEL 493
meren, proberen zelf enkele van deze mythen van de oudheid nauwkeurig
te onderzoeken. We zullen een verklaring zoeken in de volksuitleg, en
voorzichtig te werk gaan met behulp van de magische lamp van Hermes
Trismegistus – het mysterieuze getal zeven. Er moet een reden zijn geweest
waarom dit cijfer algemeen als een mystiek getal werd beschouwd. Bij alle
volkeren van de oudheid werd de schepper of demiurg boven de zevende
hemel geplaatst. ‘En als ik over de inwijding in onze heilige mysteriën zou
spreken’, zegt keizer Julianus, de kabbalist, ‘die, wat betreft de zeven -
stralige god die de zielen door middel van hem verheft, door de Chaldeeër
waren gepopulariseerd, dan zou ik dingen zeggen die onbekend en zeer
onbekend zijn aan het grote publiek, maar goed bekend aan de gezegende
theürgen.’ 1 En Lydus schreef dat ‘de Chaldeeën de god IAO noemen, en
hij wordt vaak SABAOTH genoemd, en ook hij die boven de zeven planeten
[hemelen of sferen] staat, en dat is de demiurg’. 2
Om de latente kracht van dit getal te leren kennen moet men de pythagoreeërs
en kabbalisten raadplegen. Exoterisch worden de zeven stralen
van het zonnespectrum concreet voorgesteld in de zevenstralige god
Heptaktis. Deze zeven stralen vormen – samengevat in DRIE oorspronke -
lijke stralen, namelijk rood, blauw en geel – de zonne-drie-eenheid, en
symboliseren respectievelijk geest-stof en geest-essentie. Ook de wetenschap
heeft onlangs de zeven stralen tot drie oorspronkelijke stralen teruggebracht,
en daarmee de wetenschappelijke opvatting van de Ouden over
ten minste één zichtbare manifestatie van de onzichtbare godheid, en de
verdeling van de zeven in een viertal en een drie-eenheid, bevestigd.
De pythagoreeërs noemden het getal zeven het voertuig van het leven,
omdat het lichaam en ziel omvatte. Ze verklaarden dit door te zeggen dat
het menselijk lichaam uit vier hoofdelementen bestond, en dat de ziel drieledig
is, omdat ze verstand, hartstocht en begeerte omvat. Het onuitsprekelijke
WOORD werd als het zevende en hoogste van alle beschouwd, want er
bestaan zes lager staande plaatsvervangers, die elk bij een graad van inwijding
behoren. De joden namen hun sabbat over van de Ouden (die deze
Saturnusdag noemden, en als een ongeluksdag beschouwden) en niet de
Ouden van de Israëlieten toen deze gekerstend werden. Het volk van India,
Arabië, Syrië en Egypte had weken van zeven dagen, en de Romeinen leerden
deze indeling in weken van die vreemde landen, toen deze aan Rome
werden onderworpen. Toch werden de Romeinse calendae, nonae en ides
pas in de vierde eeuw opgegeven, en weken daarvoor in de plaats gesteld;
de sterrenkundige namen van de dagen, zoals dies Solis (dag van de zon),
1
Julianus, Oratio V in Matrem Deorum, §173.
2
J. Lydus, De mensibus, 4:38, 74; Movers, Die Phönizier, deel 1, blz. 550-1.
(418)