Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

VROEGCHRISTELIJKE KETTERIJEN EN GEHEIME GENOOTSCHAPPEN 341
Het is niet ons doel de geschiedenis van elk van die organisaties te
beschrijven, maar alleen om deze ernstig belasterde gemeenschappen te
vergelijken met de tegenwoordige en vroegere christelijke sekten, en vervolgens,
met de historische feiten als leidraad, de geheime wetenschap en
diegenen die haar volgelingen en voorvechters waren, tegen elke onrechtvaardige
aantijging te verdedigen.
Eén voor één werden de sekten van de eerste eeuwen verzwolgen door
de golven van de tijd, totdat van al deze nog slechts één in haar oorspronkelijke
zuiverheid overbleef. Die ene bestaat nog, onderwijst nog steeds de
leer van haar stichter, en is nog altijd een voorbeeld van haar geloof in
wonderen. Het drijfzand dat alle andere uitwassen van de religieuze strijd
in de tijd van Jezus, met haar verslagen, relikwieën en overleveringen heeft
verzwolgen, vormt daarvoor een duidelijk bewijs. Nadat de leden ervan uit
hun geboorteland waren verdreven, vonden ze een toevluchtsoord in
Perzië, en tegenwoordig kan de reiziger die dat graag wil, een gesprek voeren
met de rechtstreekse afstammelingen van de ‘discipelen van Johannes’,
die aan de oevers van de Jordaan luisterden naar de ‘door God gezonden
mens’, gedoopt werden en geloofden. Dit merkwaardige volk dat 30.000
of meer zielen telt, wordt ten onrechte ‘christenen van Johannes’ genoemd,
maar zou in feite bekend moeten staan onder hun oude naam nazarenen, of
hun nieuwe, mandaeërs.
Er is geen enkele reden om hen christenen te noemen. Ze geloven niet
in Jezus als Christus, nemen de verlossing door zijn zoenoffer niet aan,
behoren niet tot zijn kerk, en hebben geen ontzag voor haar ‘heilige
Schrift’. Ook aanbidden ze de Jehovah-God van joden en christenen niet,
een omstandigheid die natuurlijk bewijst dat hun stichter, Johannes de
Doper, hem evenmin aanbad. En indien dat zo is, welk recht heeft hij dan
op een plaats in de Bijbel, of in de portrettengalerij van christelijke heiligen?
En indien Ferho zijn God was en hij ‘een door God gezonden man
was’, dan moet hij toch ook door de Heer Ferho zijn gezonden, en in diens
naam hebben gedoopt en gepreekt? Indien Jezus door Johannes werd
gedoopt, dan kan daaruit worden geconcludeerd dat hij overeenkomstig
zijn eigen geloof werd gedoopt; Jezus geloofde daarom ook in Ferho, of
Faho, zoals ze hem noemen, een conclusie die des te meer schijnt te worden
gerechtvaardigd door zijn stilzwijgen over de naam van zijn ‘Vader’.
En waarom zou de veronderstelling dat Faho slechts één van de vele ontaarde
vormen is van Fho of Fo, zoals de Tibetanen en Chinezen Boeddha
noemen, ons belachelijk toeschijnen? In het noorden van Nepal wordt
Boeddha vaker Fo genoemd dan Boeddha. Het boek Mahåvanßa laat zien
hoe vroeg het werk van de boeddhistische bekeringsijver in Nepal begon;
(290)