Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

EEN VERGELIJKING VAN BOEDDHISME EN CHRISTENDOM 687
Wanneer iemand deze vreemde manifestaties ziet, waarvan men de
kracht niet kan ontkennen, zonder de wetten te begrijpen die de brahmanen
zo zorgvuldig verborgen houden, dan wordt hij vervuld van ontzag,
en krijgt hij het gevoel dat hij moet wegrennen om de betovering die
hem in haar greep heeft te verbreken. . . .
De enige verklaring daarvan die we van een geleerde brahmaan, met
wie we op zeer vertrouwelijke voet waren, hebben kunnen krijgen, was
de volgende: ‘U heeft de fysieke natuur bestudeerd en door middel van
de natuurwetten verbazingwekkende resultaten bereikt – stoom, elektriciteit,
enz.; wij hebben gedurende 20.000 jaar of nog langer de mentale
krachten bestudeerd, we hebben de wetten ervan ontdekt, en door die
alleen of in verband met de stof te laten werken, verkrijgen we nog
verbazingwekkender verschijnselen dan die van u.’
Jacolliot moet van de wonderen werkelijk versteld hebben gestaan,
want hij zegt:
Ik heb dingen gezien die men niet durft te beschrijven uit angst dat
zijn lezers aan zijn verstand zouden gaan twijfelen . . . maar toch heb ik
ze gezien. En gezien die feiten begrijpt men werkelijk dat de wereld van
de oudheid in bezetenheid door de duivel en in duivelbanning geloofde. 1
Maar deze vastberaden vijand van priesterintriges, kloosterorden en de
geestelijkheid van elke religie en elk land – onder wie de brahmanen,
lama’s en fakirs – is zo getroffen door de tegenstelling tussen de door feiten
gesteunde Indiase religies en de holle aanmatigingen van het katholicisme
dat hij, na een beschrijving van de verschrikkelijke zelfkwellingen
van de fakirs, in een uitbarsting van oprechte verontwaardiging, als volgt
zijn gevoelens uit:
Niettemin hebben deze fakirs, deze bedelende brahmanen, nog iets
edels over zich, als ze zichzelf geselen, als onder het zichzelf opgelegde
martelaarschap het vlees stukje voor stukje wordt uitgerukt, en het bloed
op de grond druipt. Maar jullie [katholieke bedelmonniken], wat doen
jullie tegenwoordig? Jullie, grijze broeders, kapucijners, franciscanen,
die voor fakir spelen, met jullie koorden met knopen erin, jullie stenen,
jullie harige pijen en jullie rozenwater-geselingen, jullie blote voeten en
jullie komische kwellingen – fanatici zonder geloof en martelaren zonder
pijniging? Heeft men niet het recht te vragen of jullie je opsluiten
achter dikke muren om aan Gods wet te gehoorzamen, om zo te ontsnappen
aan de wet van de arbeid die op alle andere mensen zo zwaar
drukt? . . . Weg met jullie, jullie zijn slechts bedelaars! 2
1
Les fils de Dieu, blz. 296.
2
Op.cit., blz. 297.