Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

DE VEDA’S EN DE BIJBEL 545
een dubbele diagonale lijn volgen, en bewaren zó strikte harmonie in de
zichtbare en onzichtbare hemel en aarde; de gedwongen éénheid van de
twee verzoent geest en stof, en van Henoch wordt dan ook gezegd dat hij
voor God staat als een ‘metatron’. Wanneer men vanaf hem naar beneden
naar Noach en zijn drie zonen rekent, stelt ieder van hen een nieuwe
‘wereld’ voor, d.w.z. dat onze aarde, die de zevende 1 is, na elk tijdperk
van geologische verandering het leven schenkt aan een ander duidelijk
onderscheiden ras van mensen en wezens.
Kaïn is de leider van de opgaande lijn, of macrokosmos, want hij is de
zoon van de ‘Heer’, niet van Adam (Genesis 4:1). De ‘Heer’ is Adam-
Kadmon, Kaïn, de zoon van de zondige gedachte, niet de nakomeling van
vlees en bloed; anderzijds is Seth de leider van de rassen van de aarde,
want hij is de zoon van Adam, en voortgebracht ‘naar zijn gelijkenis, naar
zijn evenbeeld’ (Genesis 5:3). Kaïn is in het Assyrisch Kenu, en betekent
oudste, terwijl het Hebreeuwse woord ˜yq een smid, een handwerksman,
betekent.
De wetenschap zegt dat de aarde vijf verschillende geologische stadia
heeft doorgemaakt, die alle worden gekenmerkt door een verschillende
laag in de bodem; deze zijn in omgekeerde volgorde, te beginnen met de
laatste: 1. het kwartair, waarin het zeker is dat de mens bestond; 2. het tertiair,
waarin het mogelijk is dat hij bestond; 3. het secundair, dat van de
reuzensauriërs, de megalosaurus, ichtyosaurus en plesiosaurus – geen
spoor van de mens; 4. het paleozoïcum, dat van de reusachtige schaaldieren;
en 5. (of ten eerste) het azoïcum waarin volgens de wetenschap het
organische leven nog niet was verschenen.
Maar zou het niet mogelijk zijn dat er een tijdperk is geweest – verschillende
tijdperken zijn geweest – waarin de mens bestond, en toch geen
(464)
1
Zie deel 1 van dit boek, blz. 83. Alleen de hindoeberekening met behulp van de
dierenriem kan een sleutel geven tot de Hebreeuwse chronologieën en de tijdperken
van de aartsvaders. Wanneer we in gedachten houden dat volgens eerstgenoemde
sterrenkundige en chronologische berekeningen nog geen zeven van de veertien
manvantara’s (of goddelijke eeuwen) – waarvan elk uit twaalfduizend devajaren
bestaat, en, vermenigvuldigd met éénenzeventig, één scheppingstijdperk vormt –
voorbij zijn, dan zal de Hebreeuwse berekening duidelijker worden. Om zo veel
mogelijk hen te helpen die bij deze berekening ongetwijfeld in de war raken, zullen
we de lezer eraan herinneren dat de dierenriem in 360 graden is verdeeld, en elk
teken in 30 graden; dat in de Samaritaanse Bijbel het tijdperk van Henoch wordt
gesteld op 360 jaar; dat in Manu de tijdverdeling als volgt wordt gegeven: ‘De dag
en de nacht zijn samengesteld uit dertig muhûrta’s. Een muhûrta omvat dertig kalå’s.
Een maand [van de stervelingen telt dertig dagen, maar het] is slechts één dag en een
nacht van de pitri’s. . . . Een jaar [van de stervelingen] is één dag en een nacht van
de deva’s’ (Manu, 1:64-7).