Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

JEZUÏTISME EN VRIJMETSELARIJ 419
van alle dingen, en daarom is het onze plicht tegenover hem zijn gebod
na te komen. 1
Iemand die tot een religieuze orde behoort en korte tijd met een zondig
doel zijn kleed aflegt, begaat geen afschuwelijke zonde, en haalt
zich niet de straf van de kerkban op de hals. 2
Johannes Baptistus Taberna (Synopsis theologiae practicae) behandelt
de volgende vraag: ‘Is een rechter verplicht het smeergeld terug te geven
dat hij heeft ontvangen om een vonnis uit te spreken?’ Antwoord: ‘Indien
hij het smeergeld heeft ontvangen om een onrechtvaardig vonnis uit te
spreken, mag hij het waarschijnlijk behouden. . . . Deze mening wordt
gedeeld en verdedigd door 58 doctoren’ (jezuïeten). 3
We zullen hiermee nu niet doorgaan. Bijna al deze voorschriften zijn zo
walgelijk verdorven, huichelachtig en demoraliserend dat men vele ervan
onmogelijk kon drukken, behalve in het Latijn. 4 Later zullen we op en kele
meer fatsoenlijke ter vergelijking nog terugkomen. Maar wat moeten we
denken van de toekomst van de katholieke wereld, indien ze in woord en
daad door deze doortrapte sociëteit zal worden bestuurd? En dat dit zal
gebeuren, kunnen we moeilijk betwijfelen, omdat we de kardinaal en aartsbisschop
van Cambrai dit luid aan alle gelovigen horen verkondigen. Zijn
bisschoppelijke brief heeft in Frankrijk tot enig rumoer geleid, maar omdat
er een eeuw is voorbijgegaan sinds deze schandelijke beginselen aan het
licht zijn gebracht, hebben de jezuïeten ruim de tijd gehad om bij het ontkennen
van de ware beschuldigingen met zoveel succes te liegen dat de
meeste katholieken zoiets nooit zullen geloven. Op 23 juli 1773 hief de
onfeilbare paus Clemens XIV (Ganganelli) de orde op, en toch herleefde
ze weer; een andere even onfeilbare paus, Pius VII, stelde haar op 7 augustus
1814 weer in.
Maar laten we eens horen wat de monseigneur van Cambrai in 1876 zo
haastig wil verkondigen. We citeren uit een lekenblad:
(356)
1
Petrus Alagona, St. Thomae Aquinatis Summae Theologiae Compendium, Ex
prima secundae, Quaest., 94.
2
Antonius Escobar, Universae theologiae moralis receptiores absque lite sententiae,
deel 1, Leiden, 1652 (ed. Bibl. Acad. Cant.), boek 3, afd. 2, probl. 44, n. 212.
‘Idem sentio, et breve illud tempus ad unius horae spatium traho. Religiosus itaque
habitum demittens assignato hoc temporis interstitio, non incurrit excommunicationem,
etiamsi dimittat non solum ex causa turpi, scilicet fornicandi, aut clam aliquid
abripiendi, sed etiam ut incognitus ineat lupanar’ (probl. 44, n. 213).
3
Keulen, 1736, pars. 2, tr. 2, hfst. 31.
4
Zie The Principles of the Jesuits, Developed in a Collection of Extracts from
their own Authors, Londen, 1839.