Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

ische wijsheid. We willen bewijzen dat er in India, duizenden jaren vóór
de exoterische fabels van de Hof van Eden en de zondvloed waren bedacht,
een religieus stelsel heeft bestaan. Vandaar dat de leringen identiek zijn.
Alle ingewijden van andere landen werden daarin onderwezen, en werden
op hun beurt de stichter van een grote filosofische school in het Westen.
Wie van onze Sanskrietgeleerden heeft er ooit belang in gesteld om
de werkelijke betekenis te ontdekken van de volgende versregels, die zo
duidelijk zijn:
Pippala, de zoete vrucht van die boom, waar geesten op af komen
die van wetenschap [?] houden, en waar de goden alle wonderen te -
weeg brengen. Dit is een mysterie voor hem die de Vader van de wereld
niet kent. 1
Of ook de volgende:
DE VEDA’S EN DE BIJBEL 487
Deze stanza’s dragen aan het begin een titel die aanduidt dat ze aan
de Vißvadeva’s [d.w.z. aan alle goden] zijn gewijd. Wie het wezen dat ik
in al zijn manifestaties bezing, niet kent, zal niets van mijn verzen
begrijpen; zij die HEM kennen zijn niet onbekend met deze hereniging. 2
Dit slaat op de hereniging en de scheiding van de onsterfelijke en de
sterfelijke delen van de mens. ‘Het onsterfelijke wezen’, zegt de voorafgaande
stanza, ‘ligt ten grondslag aan het sterfelijke wezen. De twee eeuwige
geesten gaan en komen overal; slechts enkele mensen kennen de ene
zonder de andere te kennen’ (Dìrghatamas).
Wie kan een juist beeld geven van hem van wie de Rig-Veda zegt:
‘Aan Dat wat één is geven de wijzen verschillende namen.’ Dat Ene wordt
door de vedische dichters bezongen in al zijn manifestaties in de natuur,
en de boeken die als ‘kinderachtig en dwaas’ worden beschouwd, leren
hoe we die wijze wezens naar wens kunnen oproepen om ons te onderrichten.
Ze leren ons, zoals Porphyrius zegt, ‘bevrijding van alle aardse
zaken . . . het opstijgen van de opzichzelfstaande naar de OPZICHZELF-
STAANDE’.
Prof. Max Müller, van wie elk woord door zijn school als een taalkundig
evangelie wordt aanvaard, heeft ongetwijfeld in één opzicht gelijk als
hij de hindoegoden, bij het bepalen van hun aard, ‘maskers zonder toneelspeler
. . . namen zonder wezen, en niet wezens zonder namen’ noemt. 3
Want daardoor bewijst hij slechts het monotheïsme van de vedische religie
(413)
1
Rig-Veda, 1:164:22.
2
Jacolliot, Op.cit., blz. 165.
3
Chips from a German Workshop, 2de ed., 1868, deel 2, blz. 76.