Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

368 ISIS ONTSLUIERD
voor de gewone reiziger gesloten waren. Prof. Rawson maakte, met de
echte toewijding van een wetenschapper, aantekeningen van elke belangrijke
ontdekking die hij in de bibliotheken van Palestina deed, en van elk
kostbaar feit dat hem mondeling werd meegedeeld door de mystici die hij
ontmoette; en op een dag zullen deze aantekeningen worden gepubliceerd.
Hij was zo vriendelijk ons het volgende bericht te sturen, dat, zoals de
lezer zal zien, volkomen bevestigt wat hierboven uit onze eigen ervaring
is meegedeeld over deze vreemde broederschap waarvan de leden ten
onrechte druzen worden genoemd:
New York, 34 Bond Str., 6 juni 1877
. . . Vanochtend ontving ik uw brief waarin u mij vraagt u verslag te
doen van mijn inwijding in een geheime orde bij het volk dat gewoonlijk
bekendstaat als de druzen van de berg Libanon. Zoals u weet, heb ik
mezelf destijds verplicht om het grootste deel van de ‘mysteriën’ met de
belangrijkste delen van de ‘instructies’ in mijn geheugen verborgen te
houden, zodat wat er voor het publiek overblijft misschien helemaal geen
waarde heeft. De informatie die ik gerechtigd ben u te geven, wil ik u
echter graag meedelen, en u kunt die gebruiken waar dat u van pas komt.
De proeftijd werd in mijn geval door een bijzondere ontheffing op
één maand gesteld, waarin ik door een priester werd ‘geschaduwd’, die
voor mij een kok, gids, tolk en bediende was, opdat hij zou kunnen
getuigen dat ik mij strikt had gehouden aan de regels voor dieet, rituele
wassingen en andere zaken. Hij was ook mijn leermeester in de tekst
van het rituaal, die we van tijd tot tijd als oefening in dialoogvorm of in
zang, al naar het geval, opzegden. Wanneer we op een donderdag toevallig
in de buurt van een druzendorp waren, woonden we de ‘open bare’
bijeenkomsten bij, waar mannen en vrouwen samenkwamen om onderricht
te ontvangen en een eredienst te houden, en hun religieuze praktijken
te delen met de wereld in het algemeen. Ik ben vóór mijn inwijding
nooit op een ‘besloten’ bijeenkomst op vrijdag geweest, en ik denk dat
niemand anders, man of vrouw, daar ooit is geweest, tenzij er met een
priester werd samengespannen, en dat is niet waarschijnlijk, want een
ontrouwe priester riskeert zijn leven. De grappenmakers onder hen houden
soms een al te nieuwsgierige ‘Frans’ door een namaak-inwijding
voor de gek, vooral indien men van zo iemand vermoedt dat hij banden
heeft met de missionarissen in Beiroet of elders.
De ingewijden bestaan zowel uit vrouwen als mannen, en de ceremoniën
zijn van zo’n bijzondere aard dat beide geslachten nodig zijn
voor het rituaal en het ‘werk’. Het ‘meubilair’ van het ‘gebedshuis’ en
van de ‘visioenenkamer’ is eenvoudig, en bestaat, tenzij iemand nog iets
anders nodig heeft, misschien alleen uit een stuk tapijt. In de ‘grijze
zaal’ (de plaats wordt nooit genoemd, ligt onder de grond en is niet ver