Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

VROEGCHRISTELIJKE KETTERIJEN EN GEHEIME GENOOTSCHAPPEN 393
waarom zouden we dan soortgelijke beweringen over de orthodoxe christenen
niet eveneens geloven? Minucius Felix deelt mee dat
de eerste christenen door de wereld ervan werden beschuldigd [gedurende
de ceremonie van het paasfeest] elke neofiet bij zijn toelating te
dwingen een onder een hoop meel verborgen kindje met een mes te
doorsteken; het lichaampje zou daarna dienen voor een feestmaaltijd
van de hele gemeente. Nadat zij [de christenen] de heersende partij
waren geworden, beschuldigden ze op hun beurt andersdenkenden van
ditzelfde. 1
De werkelijke misdaad van de ketterij wordt duidelijk meegedeeld door
Johannes in zijn brieven en evangelie. Hij ‘die niet belijdt dat Jezus
Christus in het vlees is gekomen . . . is een misleider en antichrist’ (2 Joh.
7). In zijn eerdere Brief leert hij zijn kerkelijke gemeente dat er twee drieeenheden
zijn (5:7-8), kortom het nazareense stelsel.
Men kan uit dit alles afleiden dat het kunstmatige en dogmatische
christendom uit de periode van Constantijn eenvoudig een product is van
talrijke strijdende sekten die zelf van gemengd bloed waren en van heidense
ouders stamden. Elk van deze kan aanspraak maken op vertegenwoordigers
die tot de zogenaamde orthodoxe christelijke leer waren bekeerd.
En omdat elk pasgeboren dogma met meerderheid van stemmen moest
worden ingevoerd, gaf elke sekte met haar eigen tint kleur aan de hoofdinhoud
ervan, tot het ogenblik waarop de keizer deze geopenbaarde hutspot,
waarvan hij zelf kennelijk geen woord begreep, aan een onwillige wereld
opdrong als de godsdienst van Christus. Omdat het christendom was af -
gemat door de vergeefse poging om dit ondoorgrondelijke moeras van
internationale speculaties te bevatten, en niet in staat was een religie te
begrijpen die op de zuivere spiritualiteit van een ideëel denkbeeld is ge -
baseerd, gaf het zich over aan de verering van brute kracht zoals die werd
vertegenwoordigd door een kerk die werd gesteund door Constantijn.
Sinds die tijd kan de kerk onder de duizend rituelen, dogma’s en ceremoniën
die van het heidendom zijn overgenomen, op slechts één vinding aanspraak
maken die geheel origineel en van haar is, namelijk de leer van de
eeuwige verdoemenis, en één gewoonte, die van het vervloeken. De heidenen
verwierpen beide met afschuw. Plutarchus zegt:
Een vervloeking is iets vreselijks en afschuwelijks. Daarom werd de
priesteres in Athene geprezen, omdat ze had geweigerd Alcibiades te
vervloeken [voor het schenden van de mysteriën], toen het volk dit van
(334)
1
Vgl. C.W. King, The Gnostics and Their Remains, blz. 197vn1; 2de ed., blz.
124, 334.