Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

702 ISIS ONTSLUIERD
(598)
En Simon Magus wachtte ook niet tot hij in trance was om voor de
ogen van de apostelen en vele getuigen door de lucht weg te vliegen. ‘Er
zijn geen bezweringen en ceremoniën voor nodig; het maken van cirkels
en wierook branden is niets dan onzin en goochelarij’, zegt Paracelsus. De
menselijke geest
is zo groots dat geen mens die in woorden kan uitdrukken; zoals God
zelf eeuwig en onveranderlijk is, zo is het menselijke bewustzijn dat
ook. Als we de vermogens ervan goed begrepen, zou niets op aarde voor
ons onmogelijk zijn. Door te vertrouwen op onze wilskracht wordt de
verbeelding versterkt en ontwikkeld. Vertrouwen moet de verbeelding
versterken, want vertrouwen schenkt wilskracht.
In Asiatic Researches wordt, op basis van het verhaal van Turner,
schrijver van The Embassy to Thibet en zelf een ooggetuige, een uitzonderlijke
beschrijving gegeven van het persoonlijke onderhoud in 1783 –
waarnaar in deel 1 kort is verwezen – van een Engelse ambassadeur met
een gereïncarneerde boeddha die op dat moment een kind van 18 maanden
was. De voorzichtige bewoordingen van een scepticus die bang is door
het publiek te worden uitgelachen, verbergen de verbazing van de getuige
die tegelijkertijd de feiten zo getrouw mogelijk wil weergeven. De kleine
lama ontving de ambassadeur en zijn gevolg met zo’n natuurlijke en on -
gedwongen waardigheid en decorum dat ze aanhoudend versteld stonden.
De manier van doen van dit kind, zegt de schrijver, was die van een
oude filosoof, ernstig en bedaard en buitengewoon hoffelijk. Hij wilde de
jonge lama laten begrijpen hoezeer de gouverneur-generaal van Galagata
(Calcutta), de paleizenstad, en het Indiase volk overmand werden door
verdriet toen hij stierf, en hoe groot de vreugde was toen ze vernamen dat
hij weer in een jong nieuw lichaam was opgestaan; bij dat compliment
keek de jonge lama hem en zijn gevolg aan met een blik van bijzondere
voldoening, en onthaalde hen hoffelijk op gebakjes op een gouden schaal:
De ambassadeur sprak vervolgens de hoop van de gouverneur-generaal
uit dat de lama nog lang de wereld met zijn tegenwoordigheid zal
verlichten, en dat de vriendschap die tot nu toe tussen hen had bestaan,
nog hechter zal worden gesmeed, ten bate en voordele van de verstandige
volgelingen van de lama . . . dit alles maakte dat het schepseltje de
spreker vastberaden aankeek, vriendelijk boog en knikte – en nog eens
boog en knikte – alsof hij elk woord dat werd gesproken, begreep en
goedkeurde. 1
1
Vgl. Coleman, Mythology of the Hindus, blz. 217; en Turners brief aan de
gouverneur-generaal, in Asiatic Researches, deel 1, blz. 197-205.