Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

GEHEIMEN VAN DE KABBALA 273
verblijfplaats van de grote Någa, die Råja-Någa, de koning-slang, wordt
genoemd – de slang uit Genesis, de gnostische Ophis – en van de godin
van de aarde, Bhûmayì-Nårì, of Yåmì, die bij de grote draak hoort, want ze
is Eva, ‘de moeder van al wat leeft’. Nog lager is de achtste sfeer, de gebieden
van de hel. De hoogste gebieden van Brahmå worden omringd door de
zon, de maan, en de planeten, de zeven sterren van de nazarenen, precies
zoals ze in de Codex worden beschreven.
‘De zeven demon-misleiders die de zonen van Adam bedriegen. De
naam van één is Sol; van een andere, Spiritus Venereus, Astro; van de
derde Nebu, Mercurius, een pseudo-messias; . . . de naam van een vierde
is Sin, Luna; de vijfde is Kiun, Saturnus; de zesde Bel, Zeus; de zevende,
Nerig, Mars.’ 1 Vervolgens worden er ‘zeven levens voortgebracht’, zeven
goede sterrengeesten, ‘die uit Kebar-Ziwa zijn, en het zijn die schitterende
sterren die schijnen in hun eigen vorm en luister die wordt uitgestort vanuit
de hemel. . . . Bij de poort van het HUIS VAN HET LEVEN is de troon waardig
geplaatst voor de Heer van de Heerlijkheid, en daar zijn DRIE
woningen.’ 2 De woningen van de trimûrti, de drie-eenheid van de hindoes,
zijn in de weergave van Meru onder de sluitsteen – de gouden halve maan
– geplaatst. ‘Onder zijn voeten [van de God van Israël] was er iets als een
plaveisel van saffier’ (Exodus 24:10). Onder de halve maan is de hemel
van Brahmå, geheel geplaveid met saffieren. Het paradijs van Indra schittert
met duizend zonnen; dat van Íiva (Saturnus) is in het noordoosten; zijn
troon is gevormd van lapis lazuli, en de vloer van de hemel is van schitterend
goud. ‘Wanneer hij op de troon zit, gloeit hij tot de lendenen toe met
vuur.’ Tijdens het jaarlijkse festival in Hardvår, waar hij meer dan ooit
Mahådeva, de hoogste God, is, kan men de attributen en symbolen die
gewijd zijn aan de joodse ‘God de Heer’, één voor één herkennen in die
van Íiva. De Binlang-steen 3 , die gewijd is aan deze hindoegodheid, is een
ongehouwen steen, evenals de Beth-el die door de aartsvader Jacob geheiligd
is en door hem ‘als een zuil’ is opgericht, en evenals laatstgenoemde
is de Binlang gezalfd. We hoeven de lezer nauwelijks eraan te herinneren
dat het li¥ga, het symbool dat gewijd is aan Íiva, van wie de tempels ook
overeenkomstig die vorm zijn gebouwd, identiek is in vorm, betekenis en
doel aan de ‘zuilen’ die door de verschillende aartsvaders werden op -
gericht als uiting van hun verering van God de Heer. In feite zou zelfs nu
nog één van deze aartsvaderlijke stenen in de processies voor Íiva door
(235)
1
Codex Nazaraeus, deel 1, blz. 55.
2
Op.cit., deel 3, blz. 61.
3
Deze steen met een sponsachtig oppervlak is te vinden in de Narbada-rivier, en
treft men zelden ergens anders aan.