Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

DE KERK, WAAR IS ZIJ? 49
doordrongen was van de denkbeelden van Zarathoestra; en zo droegen ze
bij tot het versmelten van de oude wijsheid van de oosterse kabbala met
de meer verfijnde denkbeelden van de westerse theosofen. Ondanks het
verraad van de christenen, die het na de tijd van Constantijn om poli tieke
redenen het beste vonden hun leermeesters te verloochenen, is de invloed
van de neo platonische filosofie duidelijk waarneembaar in het vervolgens
aannemen van dogma’s waarvan de oorsprong maar al te gemakkelijk tot
die opmerkelijke school kan worden teruggevoerd. Al zijn ze verminkt en
misvormd, toch bewaren ze een sterke familiegelijkenis die door niets kan
worden uitgewist.
Maar, indien alle kennis van de occulte natuurkrachten het spirituele
oog van de mens opent, zijn verstandelijke vermogens verruimt, en hem
feilloos tot een diepere eerbied voor de schepper brengt, dan leiden anderzijds
onwetendheid, dogmatische bekrompenheid en de kinderachtige
angst om de dingen tot op de bodem te onderzoeken, onveranderlijk tot
fetisjverering en bijgeloof.
Toen Cyrillus, bisschop van Alexandrië, openlijk had gebruikgemaakt
van het motief van de Egyptische godin Isis, haar had geantropomorfiseerd
tot Maria, de moeder van God, en de strijd over de drie-eenheid had plaatsgevonden,
begon men vanaf dat moment de Egyptische leer van de emanatie
van de scheppende God uit Emepht op duizend verschillende
manieren te verdraaien, totdat de concilies het eens waren over het aan -
nemen ervan zoals deze nu is – het misvormde drietal van de kabbalistische
Salomo en Philo! Maar omdat haar oorsprong nog overduidelijk was,
werd het woord niet langer de ‘hemelse mens’, de eerste Adam-Kadmon,
genoemd, maar werd het de logos – Christus – en werd even oud gemaakt
als de ‘oude van de ouden’, zijn vader. De verborgen WIJSHEID werd vereenzelvigd
met haar emanatie, het GODDELIJKE DENKEN, en moest worden
beschouwd als gelijkwaardig aan, en voor eeuwig samen bestaand met,
haar eerste manifestatie.
Indien we een ander fundamenteel dogma van het christendom
beschouwen, de leer van het plaatsvervangend lijden, dan kunnen we de
oorsprong daarvan even gemakkelijk in het heidendom terugvinden. Deze
hoeksteen van een kerk die had gedacht dat ze voor lange tijd op een stevige
rots was gebouwd, is nu door de wetenschap opgegraven, en blijkt
afkomstig te zijn van de gnostici. Prof. Draper toont aan dat ze in de tijd
van Tertullianus nauwelijks bekend was, en ‘ontstaan was onder de gnostische
ketters’. 1 We zullen zo’n geleerde autoriteit niet tegenspreken,
behalve door op te merken dat ze evenmin onder hen is ontstaan, als hun
1
The History of the Conflict between Religion and Science, blz. 224.
(42)