Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

DE KERK, WAAR IS ZIJ? 9
tevoor schijn komen’, zoals Johannes vermeldt in zijn kabbalistische
Openbaring, ‘en daaruit is rook opgestegen, als rook van een grote oven’.
‘Bedwelmd door de daaruit opstijgende dampen, verzamelen zich dagelijks
rond die put miljoenen spiritisten om hun eredienst te houden ‘bij de
afgrond van Baäl’.’
Arroganter, koppiger en heerszuchtiger dan ooit, nu ze door het recente
onderzoek bijna is onderuitgehaald, terwijl ze zich niet durft in te laten
met de machtige voorvechters van de wetenschap, wreekt de roomse kerk
zich op de impopulaire verschijnselen. Een despoot zonder slachtoffer
heeft geen betekenis; een macht die nalaat zich te laten gelden door een
weloverwogen optreden naar buiten toe, loopt het gevaar ten slotte in twijfel
te worden getrokken. De kerk is niet van plan in de vergetelheid van
de oude mythen te verzinken, of haar gezag te diepgaand te laten onderzoeken.
Daarom gaat ze, zo goed de tijden dit toelaten, door met haar traditionele
beleid. Terwijl ze de gedwongen opheffing van haar bondgenoot,
de heilige inquisitie, betreurt, maakt ze van de nood een deugd. De enige
slachtoffers die nu binnen haar bereik liggen, zijn de Franse spiritisten.
Recente gebeurtenissen hebben bewezen dat de zachtmoedige bruid van
Christus het nooit versmaadt zich te wreken op hulpeloze slachtoffers.
Na met succes haar rol van deus-ex-machina te hebben gespeeld in de
Franse rechtbanken, die niet hebben geaarzeld zich voor haar te onteren,
gaat de roomse kerk aan het werk, en laat in het jaar 1876 zien waartoe ze
in staat is. De christenwereld wordt gewaarschuwd zich van de draai ende
tafels en dansende potloden van het goddeloze spiritisme te wenden tot de
goddelijke ‘wonderen’ van Lourdes. Intussen benutten de kerkelijke autoriteiten
hun tijd om andere gemakkelijke triomfen voor te bereiden, die
erop gericht zijn de bijgelovigen de stuipen op het lijf te jagen. Zo slingert
de geestelijkheid, die daarvoor opdracht heeft gekregen, in alle bisdommen
met dramatische, zo niet indrukwekkende, banvloeken; ze dreigt links en
rechts, excommuniceert en vervloekt. Als ze ten slotte inziet dat haar zelfs
tegen gekroonde hoofden geslingerde bliksems ongeveer even onschadelijk
zijn als de bliksems van Jupiter in Offenbachs Calchas, wendt Rome
zich in machteloze woede tegen de bedrogen protégés van de keizer van
Rusland – de ongelukkige Bulgaren en Serviërs. Zonder zich te storen aan
getuigenverklaringen en sarcasme, zonder zich van zijn stuk te laten brengen
door bewijzen, deelt ‘het lam van het Vaticaan’ onpartijdig zijn toorn
uit aan de Italiaanse liberalen, ‘de ongelovigen van wie de adem stinkt als
het graf’, 1 de ‘scheurmakende Russische sarmaten’, en de ketters en spiri-
1
Don Pasquale di Franciscis, Discorsi del Sommo Pontefice Pio IX, deel 1,
blz. 341.
(7)