Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

CHRISTELIJKE MISDADEN EN HEIDENSE DEUGDEN 77
Weerhield dit bloedbad in naam van hun Moloch-God deze schatten -
jagers ervan zelf hun toevlucht te nemen tot de zwarte kunst? Helemaal
niet, want onder geen enkele klasse van mensen waren zij die ‘huisgeesten’
raadpleegden, talrijker dan onder de geestelijkheid in de 15de, 16de en
17de eeuw. Het is waar dat er enkele katholieke priesters onder de slachtoffers
waren, maar hoewel deze in het algemeen ervan werden beschuldigd
‘tot praktijken te zijn gebracht te afschuwelijk om te beschrijven’, was dit
niet het geval. Bij de 29 boven meegedeelde verbrandingen, vinden we de
namen van 12 vicarissen, 4 domheren en 2 doctoren in de theologie, die
levend werden verbrand. Maar we hoeven slechts de in die tijd uitgegeven
boeken op te slaan om ons ervan te overtuigen dat alle roomse priesters die
ter dood werden gebracht van ‘verfoeilijke ketterij’ werden beschuldigd,
d.w.z. een geneigdheid tot hervorming – een veel afschuwelijker misdaad
dan tovenarij.
Wie wil weten hoe de katholieke geestelijkheid bij het uitbannen van
duivels, wraak nemen en najagen van rijkdom, werk en plezier wist te verenigen,
verwijzen we naar deel 2, hfst. 1, van W. Howitts History of the
Supernatural. ‘Alle vormen van bezweringen en aanroepingen werden
vastgelegd in een boek getiteld Pneumatologia occulta et vera’, zegt deze
deskundige schrijver. En dan geeft hij een lange beschrijving van de favoriete
modus operandi. In Dogme et rituel de la haute magie van wijlen
Éliphas Lévi, dat door Des Mousseaux zo wordt bespot en geminacht,
staat over de griezelige ceremoniën en praktijken niets wat niet wettig, en
met stilzwijgende zo niet openlijke toestemming van de kerk, door de
pries ters van de middeleeuwen in praktijk werd gebracht. De exorcistpriester
betrad om middernacht een cirkel; hij was gekleed in een nieuw
koorkleed, en had om zijn nek een gewijd lint waarop allerlei heilige
tekens stonden. Op het hoofd droeg hij een hoge puntmuts waarop aan de
voorkant in het Hebreeuws het heilige woord, tetragrammaton – de onuitsprekelijke
naam – stond geschreven. Deze was geschreven met een nieuwe
pen, gedoopt in het bloed van een witte duif. Waar de exorcisten het
meest naar verlangden was om ongelukkige geesten te verlossen die spoken
op plaatsen waar verborgen schatten liggen. De exorcist besprenkelt
de cirkel met het bloed van een zwart lam en een witte duif. De priester
moest de kwade geesten van de hel – Acheront, Magoth, Asmodei,
Beëlzebub, Belial, en alle verdoemde zielen, oproepen in de naam van de
machtige Jehovah, Adonai, Elohah en Sabaoth, welke laatste de God was
van Abraham, Izaäk en Jacob, die in de Urim en Thummim woonde. Wan -
neer de verdoemde zielen de exorcist verweten dat hij een zondaar was, en
de schat niet van hen kon krijgen, moest de priester-tovenaar antwoorden
(66)