Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

628 ISIS ONTSLUIERD
(536)
dat die hun op hun eerste verzoek zal worden meegedeeld? Of denken ze
nog steeds de mysteriën van de wereld-religie in haar exoterische volks -
rituelen te kunnen peilen?
Orthodoxe brahmanen en boeddhisten zouden de christelijke incarnatie
nooit ontkennen; alleen vatten ze die op hun eigen filosofische manier
op. Hoe zouden ze die ook kunnen ontkennen? Periodieke incarnaties van
de godheid zijn juist een hoeksteen van hun religieuze stelsel. Wanneer de
mensheid op het punt staat ten onder te gaan in materialisme en morele
ontaarding, incarneert een allerhoogste geest zich in zijn voor dat doel uitverkoren
wezen. De ‘boodschapper van de Allerhoogste’ verbindt zich
met de dualiteit van stof en ziel; en als de triade door de verbinding van
zijn kroon is voltooid, dan wordt er een verlosser geboren die helpt om
de mensheid terug te brengen op het pad van waarheid en deugd. De
vroegchristelijke kerk, die geheel doortrokken was van Aziatische filo -
sofie, deelde dat geloof kennelijk ook, anders zou ze niet de tweede komst
tot een geloofsartikel hebben gemaakt, noch op sluwe wijze de fabel van
de antichrist als voorzorgsmaatregel tegen mogelijke latere incarnaties
hebben bedacht. En ook hadden ze niet kunnen bedenken dat Melchi -
zedek een avatåra was van Christus. Ze hoefden slechts de Bhagavad Gîtå
op te slaan om Krishña of Bhagavat tegen Arjuna te horen zeggen: ‘Hij
die mij volgt, wordt gered door wijsheid en zelfs door werken. . . . Elke
keer dat de deugd [dharma] afneemt in de wereld, verschijn ik om haar
veilig te stellen.’ 1
Het is in feite heel moeilijk om deze leer van periodieke incarnaties
niet aan te nemen. Is de wereld niet met lange tussenpozen getuige
geweest van de komst van zulke edele karakters als Krishña, Íåkyamuni
en Jezus? Krishña schijnt, evenals laatstgenoemde twee figuren, een werkelijk
wezen te zijn geweest, ergens in de dageraad van de geschiedenis
door zijn volgelingen te zijn vergoddelijkt, en passend te zijn gemaakt
voor het raamwerk van het aloude religieuze programma. Vergelijk de
twee verlossers, de hindoe- en de christelijke, waarvan de ene enkele
duizenden jaren aan de andere voorafgaat, eens met elkaar; plaats daar -
tussenin Siddhårtha Boeddha, die Krishña weerspiegelt en tot in de verre
toekomst zijn eigen lichtende schaduw vooruitwerpt, uit wiens verzamelde
stralen een schets van de mythische Jezus werd gevormd, en aan wiens
leringen die van de historische christos werden ontleend, en we zullen
zien dat onder één en hetzelfde kleed van dichterlijke legenden drie werkelijke
menselijke figuren hebben geleefd en geademd. Door deze mythi-
1
Zie hfst. 3 en 4.