Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

JEZUÏTISME EN VRIJMETSELARIJ 431
met anderen, die getransformeerd zijn in vrolijke cavaliers. Een be -
schrijving van het schandelijke toneel dat dan volgt, zou mijn lezers
slechts doen walgen. Ik zal alleen maar zeggen dat ikzelf vaak toeschouwer
bij zulke saturnaliën ben geweest.
De cyclus beweegt zich neerwaarts, en bij het afdalen ontwikkelt de
fysieke, dierlijke aard van de mens zich meer en meer ten koste van het
spirituele zelf. 1 Met wat een walging kunnen we ons niet van deze gods-
1
In Egypt’s Place in Universal History geeft Bunsen de cyclus van 21.000 jaar
die hij aanneemt ter vereenvoudiging van de chronologische berekeningen voor de
reconstructie van de universele geschiedenis van de mensheid. Hij toont aan dat deze
cyclus ‘voor de nutatie van de ecliptica’ zijn hoogtepunt bereikte in het jaar 1240 van
onze jaartelling. Hij zegt:
‘De cyclus wordt verdeeld in 2 helften, elk van 10.500 (of tweemaal 5250) jaar.
Het begin van de eerste helft :
Het hoogste punt zal zijn
19.760 v.Chr.
Het laagste 9.260
Het punt halverwege de dalende lijn (het begin van het tweede
kwart) zal dus zijn 14.510
Het punt halverwege de opgaande lijn (het begin van het
vierde kwart) 4.010
De nieuwe cyclus, die in 1240 van onze jaartelling is begonnen, zal in 4010
n.Chr. het einde van zijn eerste kwartaal bereiken.’
Baron Bunsen verklaart dat ‘in ronde getallen de gunstigste tijdperken voor ons
halfrond sinds de grote ramp in Centraal-Azië [de zondvloed in 10.000 v.Chr.] zijn:
‘de 4000 jaar vóór, en de 4000 jaar na Chr.; en het begin van het eerste tijdperk, en
alleen daarover kunnen we oordelen, omdat alleen dit nog in zijn geheel voor ons
waarneembaar is, valt precies samen met het begin van de nationale geschiedenis, of
(wat hetzelfde is) met het begin van ons bewustzijn van een voortgaand bestaan’
(Egypt’s Place in Universal History, deel 5, epiloog, blz. 102).
‘Ons bewustzijn’ moet, naar we veronderstellen, slaan op het bewustzijn van de
wetenschappers, die niets op geloof, maar veel op ongeverifieerde hypothesen aannemen.
We zeggen dit niet met het oog op de hierboven geciteerde schrijver – een
serieuze geleerde en edele strijder voor de vrijheid in de christelijke kerk – maar in
het algemeen. Baron Bunsen heeft zelf heel goed ondervonden dat een mens geen
eerlijke wetenschapper kan blijven en tegelijk de kerkelijke partij tevreden kan stellen.
Zelfs door de kleine concessies die hij ten gunste van de ouderdom van de mensheid
heeft gedaan, kreeg hij in 1859 de meest schaamteloze beschuldigingen aan zijn
adres, zoals: ‘We hebben alle vertrouwen in het oordeel van de schrijver verloren . ..
hij moet de allereerste beginselen van historische kritiek nog leren . . . buiten -
sporige, onwetenschappelijke overdrijving’, enz.; de vrome hekelaar besluit zijn
geleerde aantijgingen met de verzekering aan het publiek dat Bunsen ‘zelfs geen
Griekse zin kan construeren’ (Quarterly Review, 1859, blz. 382-421; zie ook Egypt’s
Place in Universal History, deel 5, hoofdstuk over ‘Egyptological works and English
reviews’, blz. 118). Maar we betreuren het dat Bunsen geen betere gelegenheid heeft
gehad om de kabbala en de brahmaanse boeken over de dierenriem te bestuderen.