Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

646 ISIS ONTSLUIERD
(550)
en brengt ze naar de overkant van de rivier, waar het juiste inzicht
heerst. 1
We betwijfelen of de geleerde aartsbisschop Cave, Grabe, en dr. Parker,
die in hun tijd zo vurig hebben gestreden voor het opnemen van de Brieven
van Jezus Christus en Abgarus, koning van Edessa, in de canon van de
Heilige Schrift, dat wel hadden gedaan als ze in onze tijd van Max Müller
en Sanskrietgeleerden hadden geleefd. De eerste die ooit melding van deze
brieven heeft gemaakt, was de bekende Eusebius. Deze vrome bisschop
schijnt zichzelf te hebben aangewezen om het christendom de meest onverwachte
bewijzen te verschaffen voor haar wildste fantasieën. We weten niet
of we tot de vele vaardigheden van de bisschop van Caesarea ook kennis
van het Singalees, Pahlavi, Tibetaans en andere talen moeten rekenen, maar
hij heeft de brieven van Jezus en Abgarus, en het verhaal van het wonderbaarlijke
portret van Christus dat op een doek werd afgedrukt alleen doordat
hij zijn gezicht ermee afveegde, ongetwijfeld uit de boeddhistische
canon overgeschreven. Het staat vast dat de bisschop heeft verklaard dat hij
de in het Syrisch geschreven brief zelf heeft gevonden, bewaard tussen de
registers en verslagen van de stad Edessa, waar Abgarus heeft geregeerd. 2
We herinneren aan de woorden van Babrias: ‘De mythe, o zoon van koning
Alexander, is een oude menselijke uitvinding van de Syriërs, die in de oudheid
onder Ninus en Belus leefden.’ Edessa was een van de ‘heilige steden’
van de oudheid. De Arabieren vereren haar tot op de huidige dag, en men
spreekt daar het zuiverste Arabisch. Ze noemen haar nog bij haar oude
naam Orfa, ooit de stad Arpha-Kasda (Arphaxad), de zetel van een school
van Chaldeeën en magiërs, en hun zendeling, Orpheus genaamd, bracht
vanuit die stad de bacchische mysteriën over naar Thracië. Natuurlijk vond
Eusebius daar de verhalen die hij omwerkte tot het verhaal van Abgarus, en
het verhaal van het op een doek afgedrukte heilige portret, zoals koning
Vimbisåra dat van Bhagavat, of de gezegende Tathågata (Boeddha) 3 , verkreeg.
4 De koning bracht de doek, en Bhagavat wierp zijn schaduw erop. 5
Dit stukje ‘wonderbaarlijke stof’ met zijn schaduw wordt volgens de boeddhisten
nog bewaard, ‘alleen ziet men zelden de schaduw zelf ’. 6
1
Emil Schlagintweit, Buddhism in Tibet, 1863, blz. 213.
2
Kerkgeschiedenis, boek 1, hfst. 13.
3
Tathågata is Boeddha, ‘hij die wandelt in de voetstappen van zijn voorgangers’;
als Bhagavat is hij de Heer.
4
We hebben als tegenhanger dezelfde legende over de heilige Veronica.
5
E. Burnouf, Introduction à l’histoire du bouddhisme indien, blz. 341.
6
Zie hetzelfde verhaal in de Tibetaanse Kanjur, Dulvå, 5, fol. 30. Vgl. Alexander
Csoma de Körös, On the Kanjur, blz. 164.