Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

CHRISTELIJKE MISDADEN EN HEIDENSE DEUGDEN 131
Het lichaam is het graf, de gevangenis van de ziel; en veel christelijke
kerkvaders waren met Plato van mening dat de ziel door haar vereniging
met het lichaam wordt gestraft. Zo luidt de basisleer van de boeddhisten, en
ook van veel brahmanen. Wanneer Plotinus opmerkt dat ‘de ziel, wanneer
ze [uit haar halfgoddelijke toestand] is afgedaald tot geboorte, deelheeft aan
het kwade, en een heel eind wordt meegevoerd naar een toestand die tegengesteld
is aan haar eerste zuiverheid en volkomenheid, om geheel te worden
ondergedompeld in wat niets anders is dan een val in donkere modder’, 1
herhaalt hij slechts de leringen van Gautama Boeddha. Als we al iets willen
geloven van de ingewijden van de oudheid, dan moeten we hun verklaring
van de symbolen aannemen. En indien we bovendien constateren dat hun
leringen volkomen overeenkomen met die van de grootste filosofen, en dat
wat we weten symbolisch dezelfde betekenis heeft in de huidige mysteriën
in het Oosten, dan moeten we aannemen dat ze gelijk hebben.
Indien Demeter werd beschouwd als de verstandelijke, of beter gezegd
de astrale ziel, half een emanatie uit de geest en half besmet door de stof
als gevolg van opeenvolgende spirituele evoluties – dan kunnen we
gemakkelijk begrijpen wat er wordt bedoeld met de matrone Baubo, de
tovenares, die vóór ze erin slaagt de ziel – Demeter – te verzoenen met
haar nieuwe positie, zich genoodzaakt ziet de geslachtskenmerken van een
kind aan te nemen. Baubo is de stof, het fysieke lichaam; en de verstandelijke,
tot nu toe zuivere, astrale ziel kan alleen naar haar aardse gevangenis
worden gelokt door haar de kinderlijke onschuld te laten zien. Vóór dat
moment verkeerde Demeter, of de magna-mater, de ziel die gedoemd is
haar lot te volgen, in verwarring, vertwijfeling en ellende; maar als ze eenmaal
van de door Baubo bereide magische drank heeft gedronken, vergeet
ze haar verdriet; voor een bepaalde tijd verlaat ze dat bewustzijn van een
hoger verstand dat ze bezat vóór ze het lichaam van een kind binnenging.
Daarna moet ze proberen zich weer daarmee te verenigen; en wanneer het
kind de leeftijd bereikt dat het verstandig wordt, begint de strijd die in de
kindertijd enkele jaren was vergeten, opnieuw. De astrale ziel is geplaatst
tussen de stof (het lichaam) en het hoogste verstand (haar onsterfelijke
geest of nous). Wie van die twee zal de overwinning behalen? Het resultaat
van de levensstrijd ligt bij de triade. Het is een kwestie van enkele
jaren fysiek genieten op aarde en – indien ze die heeft misbruikt – van de
ontbinding van het aardse lichaam, gevolgd door de dood van het astrale
lichaam dat op die manier wordt verhinderd om zich te verenigen met de
hoogste geest van de triade die ons als enige individuele onsterfelijkheid
kan verlenen; of, aan de andere kant, om onsterfelijke mystai te worden,
1
Enneaden, 1:8.