Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

EEN VERGELIJKING VAN BOEDDHISME EN CHRISTENDOM 647
De gnostische schrijver van het Evangelie naar Johannes heeft op
soortgelijke wijze de legende van Ånanda, die aan een Måta¿gì te drinken
vroeg, overgenomen en gewijzigd; deze vrouw – een tegenhanger van de
vrouw die Jezus ontmoet bij de bron 1 – herinnert hem eraan dat ze tot een
lage kaste behoort, en geen contact mag hebben met een heilige monnik.
‘Ik vraag u, mijn zuster’, antwoordt Ånanda de vrouw, ‘noch naar uw
kaste, noch naar uw familie; ik vraag u alleen om water, als u me wat wilt
1
Mozes was bijzonder bekwaam in het beoefenen van de wetenschap van
Hermes. Terwijl we in gedachten houden dat men Mozes (Asarsiph) laat vluchten
naar het land Midian, en dat ‘hij ging zitten bij een put’ (Exodus 2:15), vinden we
het volgende:
De ‘put’ speelde een grote rol in de mysteriën van de Bacchus-feesten. In de
priestertaal van alle volkeren had ze dezelfde betekenis. Een put is de in Jesaja
(12:3) vermelde ‘bron van de verlossing’. Het water is het mannelijke beginsel in
zijn spirituele betekenis. In de allegorie van de schepping is het water in fysieke zin
de chaos, en de chaos is het door de geest van God – het mannelijke beginsel – tot
leven gewekte vrouwelijke beginsel. In de kabbala betekent zåkhår ‘mannelijk’, en
de Jordaan werd Zacchar genoemd (A Universal History, deel 2, blz. 429). Het is
merkwaardig dat de vader van Johannes de Doper, de profeet van de Jordaan –
Zacchar – Zachar-ia heette. Een van de namen van Bacchus is Zagreus. Het gieten
van water op het altaar was bij zowel de rituelen van Osiris als die van Mozes een
heilige ceremonie. In de Mishnah wordt gezegd: ‘U zult in Sukkah wonen, en zeven
dagen water uitgieten, en de pijpen zullen het zes dagen doen’ (Mishnah Sukkah,
4:1). ‘Neem maagdelijke aarde . . . en bewerk het stof met levend WATER’, schrijft de
Zohar voor (Kabbala denudata, deel 2, blz. 220-1). Alleen ‘aarde en water kunnen
volgens Mozes een levende ziel voortbrengen’, citeert Cornelius Agrippa. Het water
van Bacchus zou aan de ingewijde de heilige adem verlenen, en bij de christenen
wast het door de doop met de Heilige Geest alle zonden af. De bron is, in kabbalistische
zin, het mysterieuze symbool van de geheime leer. ‘Indien iemand dorst heeft,
laat hij tot mij komen, en drinken’, zegt Jezus (Johannes 7:37).
Daarom is het heel natuurlijk dat Mozes, de adept, wordt voorgesteld als zittend
bij een bron. De zeven dochters van de Kenitische priester in Midian kwamen bij
hem om de drinkbakken te vullen, om het vee van hun vader te drinken te geven. Hier
hebben we nogmaals het mystieke getal zeven. In de huidige bijbelse allegorie stellen
de dochters de zeven occulte krachten voor. ‘Toen kwamen de herders, en verdreven
ze [de zeven dochters]. Daarop schoot Mozes hun te hulp en gaf het vee te
drinken’ (Exodus 2:17). Sommige kabbalistische uitleggers zeggen dat de herders de
zeven ‘sterrenbeelden met slechte invloeden’ van de nazarenen voorstellen, want in
de oude Samaritaanse tekst wordt gezegd dat het aantal van deze herders ook zeven
bedraagt (zie kabbalistische boeken).
Dan wordt Mozes, die de zeven kwade krachten had overwonnen en zich de
vriendschap van de zeven occulte, heilzame krachten had verworven, voorgesteld als
wonend in Midian bij Reuël de priester, die ‘de Egyptenaar’ uitnodigt brood te eten,
d.w.z. te delen in zijn wijsheid. In de Bijbel staan de oudsten van Midian bekend als
grote waarzeggers en voorspellers. Ten slotte geeft Reuël of Jethro, de inwijder en
leraar van Mozes, hem zijn dochter ten huwelijk. Deze dochter is Zippora, d.w.z.
(551)