Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

VERDEELDHEID ONDER DE EERSTE CHRISTENEN 159
hebben gevolgd. De tussenzin in Johannes 4:2, ‘hoewel Jezus zelf niet
doopte’, is zo onhandig dat het duidelijk zichtbaar is dat hij later is in -
gelast. Mattheus laat Johannes zeggen dat hij die na hem zou komen niet
zou dopen met water ‘maar met de Heilige Geest en vuur’. Marcus, Lucas
en Johannes bevestigen die woorden. Water, vuur, en geest, of Heilige
Geest, hebben alle hun oorsprong in India, zoals we zullen aantonen.
Deze zin heeft één heel vreemde eigenaardigheid. Hij wordt ronduit
tegengesproken in Handelingen 19:2-5. Apollos, een jood uit Alexandrië,
behoorde tot de sekte van de discipelen van Johannes; hij was gedoopt, en
onderwees anderen in de leringen van de Doper. En wanneer Paulus, die
handig gebruikmaakt van Johannes’ afwezigheid in Corinthe, in Efeze
enkele discipelen van Apollos aantreft en hen vraagt of ze de Heilige Geest
hebben ontvangen, wordt hij naïef geantwoord: ‘We hebben zelfs niet
gehoord van het bestaan van een Heilige Geest!’ ‘Hoe zijn jullie dan
gedoopt?’ ‘Met de doop van Johannes’, antwoordden ze. Dan laat men
Paulus de woorden herhalen, die door de synoptische bijbelboeken aan
Johannes worden toegeschreven; en deze mensen ‘werden gedoopt in de
naam van de Heer Jezus’, en vertoonden bovendien op hetzelfde moment
de gebruikelijke gave om in vele talen te spreken, die met de neerdaling
van de Heilige Geest samengaat.
Hoe kan dit? Johannes de Doper, die de ‘voorloper’ wordt genoemd
opdat ‘de profetie zou worden vervuld’, de grote profeet en martelaar, van
wie de woorden zo’n grote betekenis moeten hebben gehad voor zijn
discipelen, verkondigt aan zijn toehoorders de ‘Heilige Geest’, laat grote
menigten samenkomen aan de oevers van de Jordaan, waar, bij de grote
plechtigheid van Christus’ doop, de beloofde ‘Heilige Geest’ in de geopende
hemel verschijnt, en de menigte de stem hoort, en toch zijn er discipelen
van Johannes die ‘zelfs niet hebben gehoord van het bestaan van een
Heilige Geest’!
De discipelen die de Codex Nazaraeus hebben geschreven, hadden
helemaal gelijk. Alleen is het niet Jezus zelf die ‘de leer van Johannes verkeerd
voorstelde, de doop in de Jordaan veranderde, en de uitspraken van
rechtvaardigheid verdraaide’, maar zij die na hem kwamen en de Bijbel
samenstelden om aan hun eigen doeleinden te voldoen.
Het heeft geen zin hiertegen in te brengen dat de huidige Codex eeuwen
nadat de directe apostelen van Johannes preekten, werd geschreven.
Dat was ook met de evangeliën het geval. Toen dit verbazingwekkende
gesprek van Paulus met de ‘gedoopten’ plaatsvond, was Bardesanes nog
niet onder hen verschenen, en werd de sekte nog niet als een ‘ketterij’
beschouwd. Bovendien kunnen we uit het ongenoegen dat de leerlingen
(136)