Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

JEZUÏTISME EN VRIJMETSELARIJ 473
talrijke andere namen ook konden worden uitgesproken zonder dat men
zich enige straf op de hals haalde. 1 In de slechte Nederlandse vertaling luidt
de zin: ‘Wie de naam van de Heer lastert moet ter dood worden gebracht’
(Leviticus 24:16). Cahen geeft deze veel nauwkeuriger weer: ‘En wie de
naam van de eeuwige lastert, zal sterven’, enz. Immers de eeuwige is iets
hogers dan de exoterische persoonlijke ‘Heer’. 2
Evenals bij de heidense volkeren stonden de symbolen van de
Israëlieten steeds direct of indirect met de zonnedienst in verband. De exoterische
Jehovah uit de Bijbel is evenals alle andere goden twee voudig; het
feit dat David – die nooit van Mozes had gehoord – zijn ‘Heer’ looft, en
hem verzekert dat de ‘Heer een grote God en een grote koning boven alle
goden is’, is misschien voor het nageslacht van Jacob en David van groot
belang, maar ons gaat hun volksgod in het geheel niet aan. We zijn graag
bereid om aan de ‘Here God’ van Israël dezelfde eerbied te bewijzen als
aan Brahmå, Zeus of een andere lagere godheid. Maar we weigeren heel
nadrukkelijk hem te erkennen als de door Mozes aanbeden godheid, of de
‘Vader’ van Jezus, of zelfs de ‘onuitsprekelijke naam’ van de kabbalisten.
Jehovah is misschien een van de elohim die betrokken is geweest bij de
vorming (wat iets anders is dan de schepping) van het heelal, een van de
architecten die bouwden op basis van reeds tevoren bestaande stof, maar
hij is nooit de ‘onkenbare’ oorzaak geweest, die heeft ge schapen (arb,
bara) in de nacht van de eeuwigheid. Deze elohim vormen en zegenen
eerst, vervolgens vervloeken en vernietigen ze; Jehovah is dus, omdat hij
een van deze machten is, beurtelings welwillend en kwaadwillend; het ene
moment straft hij, om het volgende berouw te hebben. Hij is de tegenhanger
van verschillende aartsvaders – van Ezau en van Jacob, de allegorische
tweelingen, symbolen van het altijd gemanifesteerde tweeledige beginsel
in de natuur. Zo is Jacob, die Israël is, de linkerzuil – het vrouwelijke
beginsel van Ezau, die de rechterzuil en het mannelijke beginsel is. Als hij
worstelt met Malach-Iho, de Heer, wordt laatstgenoemde de rechterzuil, en
Jacob-Israel noemt deze God, al hebben de bijbelverklaarders geprobeerd
hem slechts tot een ‘engel van de Heer’ te maken (Genesis 32). Jacob overwint
hem – zoals de stof maar al te vaak de geest overwint – maar zijn heup
raakt tijdens het gevecht ontwricht.
De naam Israël wordt afgeleid van Isaral of Asar, de zonnegod, die
bekend is onder de namen Suryal, Sûrya en Sur. Isra-el betekent ‘streven
met God’. De ‘zon die opgaat over Jacob-Israël’ is de zonnegod Isaral, die
de stof of de aarde bevrucht; deze laatste wordt weergegeven door de vrou-
1
Zoals Shaddai, Elohim, Sabaoth, enz.
2
S. Cahen, La Bible, deel 3, ed. 1832, blz. 117.
(402)