Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

272 ISIS ONTSLUIERD
(234)
overeenkomst vast te stellen tussen de Meru-goden en de emanaties of
sefiroth van de kabbalisten. Ook de genii van de nazarenen met hun bijzondere
opdrachten treft men in deze heel oude mythe aan, een volmaakte
voorstelling van de symboliek van de ‘geheime leer’ zoals die in de oudheid
werd onderwezen.
King geeft enkele aanwijzingen – hoewel ongetwijfeld onvoldoende
om er iets belangrijks uit te kunnen leren, want ze zijn gebaseerd op de
berekeningen van bisschop Newton 1 – over de manier om achter de geheimen
te komen die in de getalswaarde van letters verborgen liggen. We zien
echter dat deze grote archeoloog die zoveel tijd en werk aan de bestudering
van gnostische gemmen heeft besteed, onze bewering bevestigt. Hij
toont aan dat de hele theorie van de hindoes afkomstig is, en wijst erop dat
de Durgå, of vrouwelijke tegenhanger van elke Aziatische god, is wat de
kabbalisten actieve Kracht 2 in de hemelse hiërarchie noemen, een term die
door de christelijke kerkvaders is overgenomen en herhaald zonder dat ze
haar volkomen begrepen, en waarvan de betekenis door de latere theologie
geheel is verminkt. Maar laten we tot Meru terugkeren.
Het geheel is omgeven door de Mahåsamudra, of grote zee – het ast rale
licht en de ether van de kabbalisten en wetenschappers; en in de middelste
cirkels verschijnt ‘het evenbeeld van een mens’. Het is de Achamoth van
de nazarenen, de tweevoudige eenheid of androgyne mens, de hemelse
incarnatie en een volmaakte voorstelling van Zeir-Anpin (het kleine
gezicht), de zoon van Arikh-Anpin (het grote gezicht). 3 Dit evenbeeld
wordt nu in veel kloosters weergegeven door Gautama Boeddha, de meest
recente van de geïncarneerde avatåra’s. Nog lager, onder de Meru, is de
1
The Gnostics and Their Remains, blz. 253ev; 2de ed., blz. 262.
2
‘Hoewel men gewoonlijk denkt dat deze wetenschap het bijzondere eigendom
van de joodse talmudisten is, bestaat er geen enkele twijfel dat ze het denkbeeld aan
een externe bron hebben ontleend, en wel aan de Chaldeeën, de grondleggers van de
magische kunst’, zegt King in The Gnostics. ‘De titels Iao en Abraxas, enz., waren,
in plaats van nieuwe gnostische vindingen, werkelijk heilige namen die zijn ontleend
aan de oudste formules van het Oosten. Plinius moet daarop zinspelen wanneer hij
melding maakt van de heilzame werking die door de magiërs werd toegeschreven
aan amethisten waarop de namen van de zon en de maan waren gegraveerd, namen
die niet in het Grieks of Latijn waren uitgedrukt. In de ‘Eeuwige Zon’, de ‘Abraxas’,
de ‘Adonai’ van deze gemmen, herkennen we dezelfde amuletten die door de filo -
sofisch ingestelde Plinius werden bespot’ (The Gnostics and Their Remains, blz. 79-
80; 2de ed., blz. 283) – of Virtutes (wonderen) zoals Irenaeus zich uitdrukt.
3
Dit gezicht wordt zo genoemd om het kleine gezicht, dat uiterlijk is, te onderscheiden
‘van de eerbiedwaardige heilige oude’ (vgl. Idra Rabba, 3:36, 5:54). Zeir-
Anpin is het ‘beeld van de Vader’. ‘Wie mij heeft gezien, heeft de Vader gezien’
(Johannes 14:9).