Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

174 ISIS ONTSLUIERD
(149)
hiërofanten en adepten soms te beschuldigen van tovenarij en zwarte
magie. Zo werd Apuleius, die was ingewijd, eveneens beschuldigd van
tovenarij en een figuur van een geraamte bij zich te hebben – naar men
beweert een heel krachtig middel bij het beoefenen van de zwarte kunst.
Maar een van de beste en meest onomstotelijke bewijzen voor onze be -
wering kan men vinden in het zogenaamde Museo Gregoriano. Op de sarcofaag
waarop basreliëfs zijn uitgehouwen die de wonderen van Christus
voorstellen, ziet men de hele gestalte van Jezus, die zonder baard wordt
afgebeeld bij de opstanding van Lazarus ‘voorzien van een staf en gekleed
op een manier die algemeen wordt gezien als die van een dodenbezweerder
[?], terwijl het lijk van Lazarus precies als een Egyptische mummie is
ingezwachteld’. 1
Als het nageslacht over zulke afbeeldingen kon beschikken die in de
1ste eeuw waren gemaakt, toen het uiterlijk, de kleding en de dagelijkse
gewoonten van de hervormer de tijdgenoten nog fris in het geheugen
lagen, dan zou de christelijke wereld misschien wat christus-achtiger zijn
geweest; dan waren de dozijnen tegenstrijdige, ongegronde en volkomen
onbetekenende bespiegelingen over de ‘Mensenzoon’ onmogelijk geweest,
en zou de mensheid nu maar één religie en één God hebben. Deze af -
wezigheid van alle bewijs, dit ontbreken van de geringste duidelijke aanwijzing
over hem die door het christendom is vergoddelijkt, hebben de
huidige toestand van verwarring veroorzaakt. Afbeeldingen van Christus
konden pas worden gemaakt na de tijd van Constantijn, toen het joodse
element onder de volgelingen van de nieuwe godsdienst bijna was ver -
dwenen. De joden, apostelen en discipelen, die door de volgelingen van
Zarathoestra en de pårsì’s waren doordrongen van een heilige afschuw
voor elke vorm van afbeeldingen, zouden het als heiligschennis en godslastering
hebben beschouwd om hun meester op een of andere manier of
in de een of andere vorm af te beelden. De enig toegestane afbeelding van
Jezus was zelfs in de tijd van Tertullianus een allegorische voorstelling van
de ‘Goede Herder’, 2 die geen portret was maar de gedaante van een man
met een jakhalzenkop, zoals Anubis. 3 Op deze steen, zoals die voorkomt
in de verzameling gnostische amuletten, draagt de Goede Herder op zijn
1
C.W. King, The Gnostics and Their Remains, 1ste ed., blz. 145; de schrijver
rekent deze sarcofaag tot de oudste voortbrengselen van die kunst die later de wereld
overstroomde met mozaïeken en graveerwerk waarin gebeurtenissen en personen uit
het Nieuwe Testament worden uitgebeeld.
2
Tertullianus, De pudicitia, 7:1. Zie The Gnostics and Their Remains, 1ste ed.,
1864, blz. 144.
3
The Gnostics and Their Remains, 1ste ed., plaat 1, blz. 200.